Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
marzy mi się..

Tak mi się ostatnio marzy ...figura siatkarki plażowej.

Delikatny sześciopak na brzuchu, długie smukłe, kształtne nogi, smukłe ramiona, opalone ciało, ummm....ciekawe czemu tak?

Może tęsknię za plażą? Może za latem, może za czasem, który już minął i nie wróci?

Kiedyś grałam w siatkówkę (nie plażową), kiedyś byłam szczupła i wysportowana, latem mam opalone ciało, ale od kilku lat już nie takie szczupłe jak kiedyś. I co tu zrobić? Marzyć dalej? Podobno marzenia się spełniają, ale to trzeba niestety samemu wypracować. Jak odnaleźć w sobie tyle siły, wytrwałości, determinacji aby osiągnąć to o czym marzę? Nie mam pojęcia.

 Już nie jestem tą dziewczyną, która zdobywała Świat. A może się mylę, może po prostu robię to wolniej niż kiedyś, może wybrałam inną metodę, taką dopasowaną do swojego wieku, do stylu życia?

Ciągle powtarzam, że trzeba lubić siebie! No przecież się lubię! Mam piękne zielone oczy, piękne dłuższe włosy, ładną cerę ( chyba jeszcze bez zmarszczek- to zasługa tkanki tłuszczowej- naciąga skórę), zgrabne nogi, duży sexowny biust! Tylko jakoś kilogramów dużo i tłuszczyk na brzuchu i plecach, no jeszcze na rękach ( góra mojego ciała to po za biustem masakra), ale czy musze być idealna? No może NIE, ale pięknie jest wyobrażać siebie w takich pięknych zgrabnych sportowych kształtach. Już wszystko wiem, mam to zwizualizowane- teraz musze to ZMATERIALIZOWAĆ.

Już nigdy nie będę mieć 18 czy 21 lat- ale figurę jak za dawnych lat? Czemu Nie?

Do roboty Ankrzys- Świat jest Twój!