Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Tydzień 3

Po 2 tygodniach diety miałam delikatny kryzys. Stwierdziłam, że nie chce mi sie już pilnować tych malych porcji i tak często przygotowywać posiłków. Zaczęło mi brakować ukochanych słodyczy. Od kiedy pamiętam mam taki słomiany zapał. No ale kurcze, nie po to wydałam kasę, żeby teraz przerwać. Jak mam takie chwile, to patrzę na efekty swoje i innych i wraca motywacja :). W drugim tygodniu spadło 1,5kg. Mąż zadowolony i ja też. Mój Sylwuś jak wrócił z pracy po 6 tygodniach nieobecności, także mnie zaskoczył. Schudł 4kg i brzuch zmalał u o połowę. Razem łatwiej się odchudzać. 

Ten tydzień był ciężki. Nie miałam kiedy  ćwiczyć, bo córa była w szpitalu i teraz muszę zacząć treningi od początku. Są jednak rzeczy ważne i ważniejsze. Wydaje mi się, że i tak jest świetnie. Po 2 tygodniach 4.3kg mniej i 9cm w pasie.

Bardzo chcialabym także, aby w pewien sposób bliska mi osoba też podjęła walkę z vitalią i schudła. Niestety nie do wszystkiego można innych zmusić. Ja mam przed sobą cel. I Komunia św. mojej córki w maju. Chcę wreszcie ladnie wyglądać i przestać płakać, że nie mam w co się ubrać i że brzydko wyglądam. Dodam, że jestem najmłodszą i najgrubszą matką dzieci komunijnych i wkurza mnie bardzo jak ktoś mnie usprawiedliwia tym, że mam 4 dzieci. To cie nie ma przecież znaczenia. Pozdrawiam wszystkich czytających i wspierających mnie.