Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
środa

W Książce o psychodietetyce, którą ostatnio przeczytałam jest test marchewki. Chodzi o to, ze gdy wydaje się człowiekowi, że czuje głod powinien sie siebie spytać czy by zjadł marchewkę. Jeśli tak, to jest głodny. Jesli nie, to ma zachciankę. Ja w wiekszości przypadków mam zachcianki. Najczęściej chodzi o chęć sprawienia sobie przyjemności, a jedzenie to przyjemność dla mnie. Teraz szukam sobie innych i inne sobie serwuję. Ważna jest jednak czujność, bo zauważyłam, że często łapię coś do jedzenia nie myśląc o tym co robię.

DZiś Krzysiek ma mi kupić papryki, bo chcę zrobić quiche w piątek. Quiche jest tuczącą potrawą, bo i mąka i śmietana. Teraz czas na nią. Później dieta przecież i już świeżych późnoletnich warzyw w tym wydaniu nie posmakuje. Do quiche i tart wrócę chyba dopiero pod koniec listopada albo w grudniu. Warzywa będę jeść ale na surowo.

Zważę się po upałach...

Dziś nic robić fizycznie nie będę, bo upał. Martwię się o Krzyska i jego dniówkę. Pracuje na placu, a tam cały czas słońce.

Przyszło mi ostatnio do głowy, że ludziom może sie nie podobać moje inne spojrzenie na sprawy, inne poglądy, wartości i życie na uboczu społeczności. Fakt nie zwracam za bardzo uwagi na opinię i zdania innych. Żyje po swojemu. Wszelkie mody sa dla mnie mało wazne. Nie mam zamiaru remontować domu pod dyktando innych. Nie ma u mnie gładzi na ścianach ani wykafelkowanej łazienki. Przyczyną nie jest brak pieniędzy ale inny gust, a ściślej mówiąc względy praktyczne. Jestem wygodna i gwoździa chcę wbić tam gdzie mam ochotę i kafelków polerować nie zamierzam. Nie przeszkadza mi dużo zwierząt w domu, nie dążę do bycia idealną gospodynią. Nie miałam być idealną matką. Nie mam ambicji na bycie idealną żoną czy córką. Nie zależy mi żeby zbliżyć się do ludzi i życie po mojemu mi odpowiada. Patologia nie jestem ale życie tak jak zyją inni nie jest mi do szczęścia potrzebne. Ja stawiam na indywidualizm i dla mnie to jest dobre. Co sądzą inni ich sprawa. Krzywdy nikomu nie robię co najwyżej jestem ekscentryczna i tyle refleksji na ten temat... Powinnam chyba przeczytać psychologię społeczną, to refleksji byłoby więcej. Mam tą pozycję ale czasu teraz na nią nie mam, a to bardzo gruby tom dla studentow. Jest też cała masa problemów do rozważenia choćby potrzeby... 

Mruczuś mój 17 letni pupil czuje się chyba nieźle jak na swój wiek ale spowolniał i do jedzenia go trzeba czasem nosić. Z kataru wyszedł choć to troche trwało. Problem z nim ostatnio był taki, ze mu sie miejscami na boku sfilcowała  sierść. Trzeba było trochę wyciąć. Kotek jest półdługowłosy raczej i problem tego typu juz miał na grzbiecie jakiś rok temu. Niby dba o sierść, myje się ale widocznie nie tak juz jak trzeba albo za mało. Teraz znowu zrobiło się cieplej i zamiast pod kołdrą, leży na moim ramieniu. Kotek jest cudony ale całe zycie był taki choć gdy był młody był nieco psotny.

Odkąd są upały znowu wrociłam do zimnych prysznicy tuż po wstaniu. Takie odświazenie po nocy dobrze mi robi.