Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wtorek

Podpisuję się. To są bardzo osobiste wrażenia, każdy jest inny, każdy ma relacje, jakie ma i czuje, co czuje. Są ludzie, którzy zachowują wszystko, jak było za życia, czym prawdopodobnie sobie bubę robią, inni chcą szybko pójść dalej. I to tylko i wyłącznie decyzja zainteresowanych, nikt im wewnątrz nie siedzi. Więc tak, siły.

Mnie to szokuje co robicie i to w święta. Przepraszam Agata, ale nie spotkałam się z taką sytuacją, żeby tak postąpić po śmierci bliskiej osoby.

Sebastian wie jak skorzystac z okazji zbudowania sobie melinki na friko, to jest tak przykre , tez tak to niestety odebralam, twoja mama i jej pamiec na to nie zasluzyla.

ale oczywiscie to tylko moje prywatne zdanie i to nie ma zadnego znaczenia, twoje zycie , twoje decyzje.

Obawiam, że S się zagnieździ u Ciebie. A potem będzie rządził.

Agata dopóki będziesz w miarę sprawna i dopóki dom będzie Twoją własnością Sebastian będzie trochę pomagał i zachowywał jakieś pozory. Ale ostatecznie skończy się na tym, że tak jak pisze Berchen zrobi w Twoim domu melinę i nie będziesz miała pomocy ani Ty ani koty. Weź pod uwagę taką możliwość zanim oddasz Mu pokoje po mamie.

Jeśli zrobi tam melinę, to jak go wyrzucisz? Jak się zadomowi, przestanie pomagać, będzie Ci dyktował warunki.

Niechcianego lokatora trudno usunąć.

Agata ja Ci dobrze życzę i tylko tym jest podyktowana moja opinia, którą teraz wyrażę. Bądź dorosłą i odpowiedzialną osobą i zadbaj o swoje interesy. Nie zapraszaj tego alkoholika do domu, zamin nie ustalisz stanu faktycznego. Na razie to powinnaś się zająć nie porządkowaniem garderoby czy biblioteczki, tudzież kredensu, ale porządkowaniem dokumenów. Sprawdź czy Mama nie zostawiła testamentu. Następnie zadbaj o przepisanie domu na siebie i decyduj o tym kto będzie w nim mieszkał dopiero wtedy, kiedy będziesz mieć pewność, że jest Twój. Obyś była jedynym spadkobiercą swojej Mamy i oby nie było jakiegoś warunku dziedziczenia. Skąd wiesz, ze Mama notarialnie nie zabezpieczyła się przed wprowadzeniem tam Sebastiana? On jest ostatnią osobą, która tydzień po pogrzebie mogłaby planować remonty i przeprowadzkę. Dużo siły i mądrości Ci życzę. Jeszcze raz przypominam - zadbaj o wszystko od strony prawnej.

Meldunek nie ma nic do rzeczy. Od wielu lat nie trzeba mieć zameldowania.

I w ogóle rozgraniczenia na dietę i po diecie nie są wyjściem. Dlatego szukam sposobu na siebie i jakiś czas doszłam do tego, że właśnie zero podjadanie między posiłkami. Tylko że to nie jest jakaś wiedza tajemna, myślałam, że jakieś bardziej odkrywcze rzeczy będą w tej książce. Choć w sumie, jeśli dla ciebie to nowe informacje są, na pewno jest przydatna wielu osobom.

Wyjdź z trybu walka na rzecz współpracy z ciałem. Walka nie jest ani potrzebna ani dobra. Współpraca nie rodzi stresu ani koszmarów.

Super, że się w spacery wkręciłaś i że Krzysiek też chodzi, też się wyciszy.

Ja nie mówię współpraca w tyciu tylko współpraca w chudnięciu.

Ale ciało bardzo chce. I ty też. Ty nie z glodomorrą masz się układać, z mieleniem co godzinę, a z ciałem, które chce być zdrowe i sprawne.

Nie. Dopóki rzucałam palenie w trybie walki, była to droga przez mękę i poczucie krzywdy. Jak sobie pogadałam ze sobą o tym, czego chcę, był koniec walki, frustracji i palenia. Walka to frustracja. Ułożenie w głowie nie jest walką.

Co więcej- kiedy rzucałam w trybie walki, kosmicznie przytyłam, to, co piszesz powyżej. Wróciłam do palenia po jakimś czasie. Przy następnym rzucaniu palenia byłam najgrubsza ever. I jednocześnie przestałam palić i żreć, wyszłam z tytoniu i otyłości jednocześnie. Bo usrawiona głowa, priorytety.

Ty rządzisz. Jeśli nie działa, znaczy, że nie chcesz, żeby działało. Tak jak ja wtedy chciałam nie palić i palić jednocześnie. Tak jak teraz chcę być chuda ale najlepiej, żeby samo się zrobiło. Zresztą jeśli jesteś w stanie jeść tylko posiłki i nic pomiędzy, znaczy że jednak coś się dzieje w dobrym kierunku. Ja mam podobnie do ciebie z mącznymi, w ogóle 100g dziennie węgli to u mnie ewentualnie stabilizacja. Więc wystarczy zastosować obserwacje. Ale mi się nie chce. Tak samo jak tobie. To żadna podświadomość a zwykła chęć na mielenie na okręta i zaspokajanie kubków smakowych. A węgle uzależniają strasznie, najbardziej, jak i takie właśnie dziubanie cały dzień bez pomyślunku. Dlatego dalej jestem, gdzie jestem. I ty też.