Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Czwartek

Dziś mam warsztat. Powstanie akwarela - pejzaż. Nie wiem czy dam radę tak szybko malować i trzeba będzie też przygotować suszarkę do suszenia tego co namaluję. Pójdzie warstwa na warstwie i by się zalało w tak szybkim tempie.

Poza tym trzeba będzie coś zrobić w domu. Krzysiek po południu ma wolne, to może się za coś zabierze.

Biorę udział w warsztatach DDD i odnoszę wrażenie, że one za bardzo stawiają na egoizm. Wiem, że ludzie biorący w nich udział byli w większości gnębieni, zastraszani i może nikt z ich zdaniem sie nie liczył, ale odnoszę wrażenie, że przeginają w drugą stronę. Ja jestem za harmonią, a zupełne niezwracanie uwagi na potrzeby innych tą harmonią nie jest. Według mnie warto czasem sie dostosować i nie jest to stawianie sie w pozycji ofiary. Ludzie zbyt skupieni na sobie są toksyczni. To zamiana ofiary w kata.

Pogoda jest jaka jest i na dworze teraz mało robię. Jutro ma juz byc cieplej i moze wreszcie wysieję ta trawę- łąkę kwietną. 

Wczoraj Krzysiek bez okazji kupił mi kwiaty. Nic nie mówił tylko mi dał. Są to wyjatkowo ładne tulipany- fiolet z różem. Chyba je namaluje...:) Nigdy jeszcze nie malowałam z natury. Zawsze ze zdjęć. Trochę boję się za to zabrać i nie bardzo sobie ufam. Ewentualnie zrobię zdjęcie...

Coś nam znowu wywala kosz. Dziki nie mają jak wejść...

Ostatnio się zorientowałam, ze czasem mam nawyk nrzekania na niesprawność. Fakt kości i stawy mnie bolą i ruszać rano i czasem w ciągu dnia nie bardzo sie mogę, ale nie zawsze. Czasem gdy juz wstanę chodzę bez trudu i mogę to i owo zrobić. Powinnam to dostrzegać. Wczoraj narzekałam od rana i miałam złe myśli aż w końcu sie zorientowałam, że bez powodu.  Na co dzień pyska krowy nie muszę robić, a staw ramienia przy normalnych czynnościach mnie nie boli. Wczoraj był i krótki spacer i sama sadziłam rosliny. trzeba było kopać dołki szpadlem. Dałam radę więc czemu narzekałam? Nie chodzi mi chyba o zrobienie z siebie ofiary, bo nie zależy mi by wywołać w innych wspólczucie. Nie chcę też wywołać podziwu, ze ja taka dzielna, bo mimo bólu robię. Pomocy też nie oczekuję, bo narzekam zwykle w myslach. O co więc chodzi? No i nie wiem o co. Skąd ten nawyk. Dopada mnie tylko czasem na szczęście, ale warto go zmienić...