Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Cisza przed burzą ???

Musisz być silna, dzieci dorosną, odejdą z domu a Ty zostaniesz wtedy z M, wiem że to odległa przyszłość ale może z wiekiem jego córka będzie Cię bardziej doceniała i szanowała. Tego Ci życzę.

Gratuluje tego słodkiego! Wiem jak ciężko jest na początku rzucić cukier, tym bardziej wielkie brawa!

Ważne, że próbujecie z M. rozmawiać i naprawiać Wasze relacje. Mam nadzieję, że nerwobóle odpuszczają i czujesz się już lepiej.

Brawo za trzymanie diety! Co do dzieci...to jest bardzo trudne wychować swoje dziecko a cudze to już w ogóle.. Napiszę na priv :)

na pewno się dogadacie, będzie dobrze

Brawo za 13 dzien bez slodyczy i dietke oraz checi do wyzwania :) Relacje z dziecmi buduje sie przez dluzszy czas, wiec trzeba dac sobie czas. I tak jak pisza poprzednicy...trzeba wyznaczyc czas na nauke, przerwy czy cos motywujacego dla dziewczynek tj bylyby blizniaczkami. Wiadomo ze zadna sie sama nie zmobilizuje jak druga bawi sie, Kazde dziecko wiele obiecuje, jednak trzeba byc konsekwetnym bo dzieci inaczej troszke wszystko interpretuja.

Nie ma sensu skarżyć, wyjdziesz na donosicielkę. Ja bym zrobiła tak jak napisała Gacaz. Po prostu traktuj je tak samo i naukę wyznacz w tym samym czsie, i sprawdź co się nauczyły jak są w tym samym wieku oraz klasie to możesz je dopytywać razem. Twojej zwróć uwagę aby jej nie przeszkadzała kiedy się uczy i niech to działa w dwie strony. Nie ma faworyzowania. Powodzenia wychowanie dzieci to nie jest łatwe zadanie szczególnie nie swoich. Buźka

Gaca napisala juz duzo i madrze, ja dodam tylko ze trzeba byc po prostu soba i nie grac, jesli widzisz ze jedna miala sie uczyc to moglas swojej corce przypomniec ze moze teraz nie jest odpowiedni moment, badz zeby obie zaplanowaly ile czasu bawia sie , bo lekcje czekaja - bo chyba obie maja oobowiazek uczenia sie. Nie skarzylabym sie na ten temat. A to serduszko - pokazalabym ze bardzo duzo dla mnie znaczy, ze jest dla ciebie wazna - nie wiem jak ze soba rozmawiacie , wiec trudno dokladniej doradzic. Badz silna.

No cóż takie są uroki okresu dojrzewania...nic nie poradzisz.. :)

Nie chcę stawać po stronie małej, ale jeśli uczyła się pół godziny to może potrzebowała przerwy , do tego zachęciła ją Twoja córka. Jak to jest, że jedna się uczy, a druga bawi w tym samym czasie. Chyba lepiej zorganizować naukę i zabawę dziewczynkom w tym samym czasie. Lekcje powinny odrabiać w sobotę lub piątek, żeby weekend, a przynajmniej niedzielę mieć wolne. Dorośli też chcą mieć wolny dzień i czasami zabawa odrywa nas od pracy, odkładamy wtedy obowiązki. Ja bym pozwoliła małej się pobawić, a potem obu przypomniała o lekcjach. Skarżeniem nie zjednasz sobie zaufania, a wzbudzisz dalszą niechęć. Mała musi się przekonać, że ją kochasz, że Ci na niej zależy i że traktujesz ją jak własną córkę. Życzę zgody i zrozumienia.

Ciesze sie, ze opanowalas sie. To trudna sytuacja. Od jej toku zalezy Wasz zwiazek ale pamietaj ze wmieszane sa w to dzieci. Dzieci wszystko obserwuja i zapamietuja, Wyrabiaja sobie jakis obraz Ciebie na podtsawie zachowan ktore zaobserwuja i mysla pozniej w okreslony sposob o Tobie przez cale zycie. Mysl zawsze, ze cokolwiek sie dzieje patrzy na to Twoje dziecko i o niej pierwszej mysl. Pamietaj ze nieporozumienia doroslych odbijaja pietno na psychice dzieci. Nie daj poniesc sie emocjom. Rozwiazanie samo powoli sie nasunie bez drastycznych krokow. Mam szczesliwych rodzicow ale za to w dalszej rodzinie obserwowalam rozne rzeczy.