Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
No bra day

W czwartek nie miałam ochoty na żaden trening. Siedziałam pod kocykiem i czułam, że moje nogi zwyczajnie są ociężałe i zmęczone, kiedy zmieniam pozycję na kanapie, a co dopiero na bieżni czy w terenie. Poszła zrobić pranie sportowe, ponieważ na obecną ilość biegania mam za mało staników. Gdy biegam w terenie i przepacam więcej ubrań niż biegając w bieliźnie na bieżni, worek z praniem sportowym zapełnia się szybko. Teraz wstawiłam pół bębna tylko po to, by staniki poszły. Niestety kupowanie ubrań za trochę większe pieniądze wymusza na mnie bardziej restrykcyjne stosowanie się do etykietek prania. Nie mogę więc wrzucić ich z pościelami, jak to robię kiedy mam do wyprania ważną bluzeczkę, która chcę ubrać jak najszybciej.

Bieganie więc przełożyłam na piątek, a treningu siłowego mi się nie chciało robić. A jak już o stanikach mowa – nadal nie noszę biustonoszy. Dokupiłam sobie jednak dwa kolejne bustiery – tym razem większy rozmiar, bo przez ten dekolt to mi biust ucieka, jak się pochylam. W mniejszym rozmiarze zaszyłam już trochę dekoltu, aby mieć bardziej kontrolę, bo czasem w pracy muszę się schylić i wówczas mając brudne rękawice na dłoniach nie mogę naciągnąć koszulki z powrotem na sutki.

Nie nosze stanika od październikowego urlopu [na urlopie nigdy nie noszę stanika] i jak do tej pory nie żałowałam ani razu, że tego nie robię. Początkowo czułam się trochę nago, ale teraz naprawdę czuję się swobodnie i jestem szczęśliwa, że nie wrzyna mi się nic pod pachami i na plecach. Że nie muszę go wciąż łapać za druty i ściągać w dół, bo się unosi za każdym razem jak podniosę ręce. Także po powrocie do domu nie mam tego momentu, kiedy uwalniam się z uprzęży. Bustiery, które mam są miękkie, bez gąbek i drutów, po prostu takie krótkie topy – mniej lub bardziej wydekoltowane. Polecam, jeśli ktoś nie ma większych problemów z rozmiarem miseczki.

Do darmowej przesyłki dobrałam sobie top do jogi. Oczywiście u mnie to będzie mniej joga a bardziej na przykład opalanie się latem czy noszenie tego zamiast stanika. Póki co byłam w pracy w piątek w nim i wolę moje bustiery – są bardziej miękkie. No i ten stanik ma poduszeczki. W piątek wzięłam go też na bieganie – nadał się. Muszę go sprawdzić z luźniejszymi ubraniami biegowymi, bo miałam wtedy też koszulkę termoaktywną nessi, a ta jest wąska i obcisła, jakbym się celofanem owinęła.

Robię dalej posty przerywane. W czwartek nadal bolała mnie głowa, ale to zaczęło się jeszcze przed postami. Rano zastanawiałam się, czy nie zostać w domu. Wzięłam ketonal i poszłam do pracy. Przez cały dzień ból się tylko trochę rozgonił, ale nie przeszedł. Czułam się już zmęczona psychicznie 4 dniami z bólem głowy. Na szczęście w czwartek w nocy przeszedł. Wydaje mi się, że w ostatnich dniach jestem odwodniona. Piję mniej, bo mi się refluks pojawił. W sensie nie pojawił się nagle, ale ostatnie miesiące jakby częściej cofa mi się treść żołądka do ust. Albo czuję pieczenie w ustach rano. Albo kwaśny smak ni stąd ni z owąd. Jakiś czas temu dostałam leki na nadkwasotę od lekarza i ból żołądka przeszedł. Wydaje mi się, że od tamtego czasu cofka mi się nasiliła. Piję więc mniej wody i chyba to spowodowało ból głowy. Po moczu czuję też, że jest coś nie tak, bo z reguły był bezwonny. Nigdy nie miałam problemu z piciem nawet 4 litrów dziennie. Obecnie wypijam jakieś 2. Czasem mniej.

Mąż dostał gratis tartę jabłkową w sklepie. Remontował się Vomaar we wsi obok i na otwarcie po remoncie rozdali wszystkim po placku. Uwielbiam tą tartę – jest naprawdę podstawowa – pieczone jabłko w kruchym cieście. Zazwyczaj kroję ją na 4 i jem ćwierć bądź pół na raz. teraz muszę sobie dawkować tą przyjemność. Bo cofka i bo dieta. W dzień, w którym mąż przyniósł tartę, odmówiłam jedzenia. Byłam już po kawce [Ince] po obiedzie i zaczynałam swój post przerywany. Jestem z siebie dumna.