Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
koniec menopauzy

Jeśli lekarz nie widział potrzeby brania hormonów, to tylko się cieszyć i nie szukać dalej. Jestem również przeciwniczka takiego leczenia, chyba, że nie ma innego wyjścia, a objawy są tak uciążliwe, że mocno utrudniają życie. Polecam książkę - Gillian McKeith - Zdrowie Kobiety. Korzystam z jej wskazówek i jest łatwiej ! Hormony zaburzają funkcjonowanie organizmu - o czym nie powie Ci lekarz. To jest naturalny etap w życiu kobiety i zmieniając nie które nasze przyzwyczajenia, możemy w miarę dobrze to przejść, bez chemii.

Jestesmy prawie w tym samym wieku.....ja ciesze sie tym.....ze mam jeszcze @ regularnie....czasem z powodu wyjazdu + - 2-3 dni..... i moze dzieki tamu wogole nie choruje;) Widze jakie maja problemy zdrowotne moje kolezanki u ktorych zaburzenia @ zaczaly sie po 40-tce;)...wiec ciesze sie ,ze jeszcze mam regularnie;)Pozdrawiam:))

Powiem Ci tak , że ja mając Twoje obecne lata - też miałam taki przestój z @ ... pod wzmożoną kontrolą gina byłam od paru lat wstecz , już w tedy ... I było tak - jak u Ciebie , brak @ ... idąc do gina myślałam nawet , że przecież mogę być w ciąży - lekarz mi tylko odpowiedział , oby nie ... Ponieważ prosiłam go , aby mi coś dał , żebym miała jeszcze @ , bo nie chcę się jeszcze starzeć , haha, to i owszem dostałam tabletki z hormonem , pod język iiiiiii @ powróciła , a ja byłam szczęśliwa :) W ten sposób opózniłam swoją menopauzę - bodajże na 1-2 lat . Aaaa potem , potem to już była gehenna dla mnie - baardzo zle się czułam , a lekarz nie chciał mi dać hormonów , powtarzał , że nie ma takiej potrzeby ..... Oni jak widzą , że np. mamy mięśniaka na jajniku , to hormonów nie przypiszą , bo to może wspomóc jego się rozrastania ........... U mnie coś takiego było , ale gdy już nie miałam @ - to po prostu sam się wchłonął ...... lekarz jednak dmuchał na zimne ........ Będąc na skraju swojego wyczerpania , ze znajomą pojechałam do jej gina , który od razu mi zastosował HTZ , gdy tylko spojrzał na wyniki badania ( miałam ze sobą badanie robione z krwi mówiące o wysokości hormonów u mnie w organizmie) .............. Tak jak wspomniałam , czułam się fatalnie - miałam nagłe wybuchy złości , ciągłe zmęczenie, brak we mnie radości jakiejkolwiek - zazdrościłam mężowi , że może się uśmiechać (fajne , no nie?) , na dodatek czułam się nie potrzebna i wpadałam w częste depresje - było mi wszystko jedno co ze mną będzie .......... potrzebowałam spokoju, spokoju, spokoju - a tu w tym czasie moja mama i teściowie , podupadli na zdrowiu , eech ....... Bezsenne noce , w których zlana potami - zmuszona byłam do przebierania się ... każdy ruch wywoływał lawinę "z prysznica" , pociłam się niesamowicie .... mogłam chodzić tylko w ubraniach z bawełny , o elastycznych musiałam zapomnieć - TO BYŁ KOSZMAR ...........Teraz jak sobie to wszystko przypomnę , to naprawdę nie wiem - jak ja sobie ze wszystkim radziłam .............. Wracam do HTZ --- stosowałam tą terapię około bodajże roku , poczułam się duuużo lepiej - po prostu mi służyła ... ale też , te hormony nie pozwalały mi się tak swobodnie cieszyć , miałam jakby "sufit" tuż nad swoją głową , nie mogłam SIĘ BEZTROSKO ŚMIAĆ - TAKA BLOKADA , jakby mnie ograniczały ku temu ------- z tego też powodu , a czułam się już naprawdę o wiele lepiej, ODSTAWIŁAM je sama --- ot tak po prostu iii tak funkcjonuję do dzisiaj .............. Jednak chcąc się utrzymać w pionie, bardziej skupiłam się na sobie - bo to właśnie daje mi poczucie pewności siebie . Jestem w tej dobrej sytuacji , że już nie pracuję zawodowo ... sumując - DOBRZE ZROBIŁAM , ŻE WZIĘŁAM TE HORMONY - zasiliły mnie ... A pod kontrolą gina byłam co pół roku ... ostatnio tylko mi to jakoś umknęło , ale wiem , że takie kontrole są potrzebne na bank ...................... W rodzinie mojej znajomej - jej starsza siostra - tak siebie doprowadziła , że faktycznie jej zaczęło "padać na mózg" --- co się to działo , to brak słów ..... zawiozła ją do gina , dostała HTZ i kobitka dopiero odżyła ... tak się zaczyna dziać , gdy kobieta jest nieświadoma tego co z nią się dzieje --- dlatego będąc u gina należy mówić o swoim zachowaniu i spostrzeżeniach , a najlepiej spisać sobie na kartce - bo lubimy o tym zapomnieć , gdy jest z nami troszkę lepiej i wydaje nam się , że TO CO BYŁO , to już przeszłość --- jednak NIE , nie przeszłość - to lubi się powtarzać w najmniej oczekiwanym momencie - takie nagłe wybuchy lub żale , nie wiadomo o co i na kogo ............ Mamy my kobietki za swoje , ojj mamy ......... no to się rozpisałam , hehe :) Ale prosiłaś , więc napisałam szczerze :) Buziaki :))))))))))

Bo mózg babie pada. Ciesz się że masz @ i nie musisz nic brać. Jak osiągniesz FSH na odpowiednim poziomie, wygasną ci wtedy już ostatecznie jajniki i endometrium będzie cienkie jak pergamin, to się zaczniesz martwić. Menopauza w Twoim wieku to jest nasza polska średnia. Także wszystko naturalnie i spokojnie jak na wojnie :-)

IMHO starzenie jest naturalnym procesem każdego żywego organizmu i trzeba się z tym pogodzić. Sporo można wyprowadzić zdrową dobrze zbalansowaną dietą, ruchem i zdrowym stylem życia. Porozmawiaj otwarcie z lekarzem, wiedza i świadomość co i dlaczego zachodzi w ludzkim organizmie pomogą łatwiej przetrwać trudne chwile. W kwestii leków lekarz jest konieczny, z hormonami nie ma żartów, to nie wit.C. W wszechobecnym kulcie młodości i witalności starość jest passe. A to wcale nie jest prawda. Harmonijnie i z pogodą ducha, nawet jak ciało nie domaga, można przejść przez życie ;-)

Ja bym na pewno nie brała, przecież to naturalny stan.

ja myślę, że brać