Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Tydzień w biurze

witam serdecznie jako posiadasz Garmin :))

Współczuję upadku. Zleciałam kiedyś ze schodów w domu (bo gupsia kupiłam do chodzenia po domu jakieś trykotowe balerinki). Bardzo to było bolesne. Trzymaj się kochana :)

Oj, takie stłuczenia są bardzo bolące, współczuję. Praca zdalna jest dobra jak na chwilę, albo od czasu do czasu, inaczej się pracuje w biurze z ludźmi. Mój krokomierz się rozwalił, brakuje mi tego, muszę się rozejrzeć za czymś przyzwoitym.

Mam nadzieję, że S. zdążył zjeść piernik, bo szkoda by było 😊 Bólu współczuję, mam nadzieję, że niedługo przejdzie i zaczniesz myśleć o treningach. Ani jednego dnia nie przesiedziałam od marca w domu (tzn. dni z chorobą - tak) i nie wyobrażam sobie tego nawet ja, domator i odludek. Od początku założyłam, że właśnie świat się zmienił przynosząc covida i albo dalej będę w nim funkcjonować w miarę normalnie albo się schowam, ale rokowania na wyjście z ukrycia są słabe 🙁 Na szczęście pracuję u siebie i nie zamknęło mnie korpo w domu, wielu moich znajomych zamknęło i naprawdę bardzo mi ich szkoda 🙁

Imponujesz mi. Ze stłuczoną d... tyle kroków i rower jeszcze...

Kilka lat temu stluklam sobie kość ogonową, naprawdę podziwiam, że jesteś w stanie jeździć teraz na rowerze !!

Moj ulubiony limonkowy kolor:) podziwiam aktywnosc. Zycze ci szybkiego powrotu do zdrowia :)

Jak zaczęłam czytać o tym upadku to już czułam jak Ci chrupie ta kość ogonowa. To ból okropny, a lekarstwo to czas. Dobrze, że plecak i pudełka trochę upadek amortyzowały. Na Twoim miejscu też bym jeździła do pracy, bo wg mnie dom ogłupia.