Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Co przynosi poniedziałek?

Fajny ten poniedziałek  Może dużo nie zrobiłam, ale dzień się jeszcze nie skończył...

Dzień zaczęłam o 7:00. Mamy z mężusiem już taki system, że na zakupy chodzimy z samego rana, zawsze w poniedziałek... inaczej nie mielibyśmy nic na śniadanie  Mamy ze sobą listę zakupów i nic spoza niej nie ma prawa znaleźć się w koszyku. Jestem z siebie dumna, ponieważ do dzisiejszej wizyty w sklepie przygotowałam się w sposób nadzwyczajny  już od dłuższego czasu chciałam to zrobić, ale tak konkretnie natchnęło mnie dopiero wczoraj. Zrobiłam w końcu firankowe siatki na warzywa i owoce. Muszę jeszcze kilka dorobić, bo niestety wykorzystałam dwie foliówki, ale i tak byłam z siebie zadowolona. Chodziłam dumna jak paw i zacnie prezentowałam swoje dzieło w koszyku  atmosfera w sklepie była jednak napięta... Byłam w ciężkim szoku, ponieważ najpierw jakiś stary dziad (przepraszam za określenie, ale podniósł mi ciśnienie ) wydarł się na pracownicę, ponieważ nie była jeszcze wyłożona kiełbasa surowa (przypomnę, że było przed 8), a potem przy kasie mogłam podziwiać jak kierowniczka wyżywała się na kasjerze... ten na szczęście zbytnio się tym nie przejął  Byliśmy też w zwierzęcym, ponieważ musiałam kupić mojemu Lojzkowi jakieś żarełko, ale tam to już inna bajka. Od razu humor się poprawił, bo nikogo poza nami nie było, a dziewczyna, która tam pracuje jest przesympatyczna. 

Jeśli chodzi o posiłki to głównie ja jestem za nie odpowiedzialna. W związku z tym, zaraz po zakupach stałam przy garach  Na szczęście mamy taką dietę, że nie trzeba dużo gotować. Przykładowo dzisiaj na śniadanie mieliśmy jajecznicę z pieczarkami, następnie mus z marchewki, pomarańczy i ananasa, a na obiad był makaron ze szpinakiem i papryką. Pysznie, szybko i na temat  Już się zaczyna nasz czwarty tydzień zmagań ze zdrową żywnością. Ja to dobrze znoszę, chociaż chwilami męczy mnie ilość posiłków, ale mężuś wciąż mędzi. Wkurza mnie to, bo widać, że czasami marudzi  tylko po to... żeby pomarudzić. Wczoraj jeszcze przed ugotowaniem obiadu coś mu nie pasowało, a potem jadł, aż mu się uszy trzęsły. Cóż poradzić... trzeba to przecierpieć 

Można uznać, że mężuś próbuje żonce wynagrodzić wszystkie męki i nerwy  Mogłam dziś sobie wydać trochę kasy. Oczywiście zrobiłam to od razu  Mój luby wiedział od dawna, że chcę sobie kupić lakiery do paznokci... konkretnej firmy, zamawiane przez internet... takie burżujstwo  no i w końcu nadszedł ten dzień, że to zrobiłam, a jak to zwykle przy zakupach internetowych bywa, na samych lakierach się nie skończyło  nie jest jednak ze mną, aż tak źle, bo zamknęłam się w czterech lakierach, kremie do rąk i jakiś pierdułkach. Tylko wiecie co? Teraz trochę psychologii... to nie jest wcale tak, że ja regularnie maluję paznokcie. Nie, nie. Ja po prostu chciałam mieć te lakiery, tej konkretnej firmy. Wcale nie jest powiedziane, że ja ich będę tak namiętnie używać. To jest najzwyczajniej w świecie żądza posiadania. I nie kryję się z tym... Bo wciąż mam nadzieję, że się mylę  Wsparłam też swojego fryzjera, ponieważ jest możliwość wykupienia sobie bonu na dowolny zabieg, który jest bezterminowy. Wiem, że jak minie kwarantanna to będę musiała się do niego udać, więc chociaż w taki sposób mogę pomóc, żeby mieli na zapłacenie rachunków w tym miesiącu. Straszna sprawa... współczuję wszystkim, którzy obecnie nie mogą pracować, albo nie dostają pensji. Państwo nie wszystkim pomaga, więc nie chce sobie nawet wyobrażać z jakimi trudnościami mierzą się teraz niektórzy.

Co tu robić przez dalszą część dnia? Ogólnie mam w planach małe SPA. Już nawet poniekąd zaczęłam, ponieważ zrobiłam sobie peeling kawowy (hand made by Ewa ) i naolejowałam włosy  Nie wiem tylko czy chce mi się coś jeszcze robić  powinnam też dokończyć książkę, ale opornie mi to idzie. Wcześniej czytałam kryminał Grocholi i wciągnęłam go w dwa dni, a teraz zaczęłam jakiś dramat i czytam i czytam... no zobaczymy jak pójdzie. Równie opornie idzie mi malowanie obrazu. Wymyśliłam, że skoro teraz mam tak dużo czasu to mogę tworzyć arcydzieła do naszego przyszłego domu. Jak pomyślałam tak zaczęłam robić. Tyle, że stanęłam z robotą  Nie wiem ile jeszcze mi to zajmie, ale mam nadzieję, że w tym tygodniu skończę nasz portret. Tymczasem idę umyć głowę