Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Waga powoli w dół

Obecne BMI: 42.19

Docelowe BMI: 20.06

Obecna waga: 136.7 kg

Docelowa waga: 65 kg

Do wagi docelowej zostało: 71.7 kg

Dotychczasowy spadek: 9 kg

Cele:

🏆 lepsza kondycja

🏆 lepszy stan zdrowia, mniejsze ryzyko chorób jako powikłań otyłości

🏆 lepszy wygląd

🏆 lepsze, lżejsze samopoczucie, więcej wigoru

🏆 większa swoboda przy kupowaniu ubrań

🏆 większa pewność siebie

🏆 większa wygoda, zwłaszcza latem

Po małym i najwyraźniej chwilowym kryzysie wagowym wracam do gry. Przedwczoraj i wczoraj weszło trochę ponad 2200 kcal i dużo wody - w końcu udało mi się wypić jej tyle, ile zakłada moje zapotrzebowanie (ok. 4 litrów). Żeby sobie ułatwić zadanie, zastosowałam prosty trik - na biurku, przy którym spędzamy większość czasu wolnego (nauka, czytanie, komputer) postawiłam około 2 litrowy dzbanek z wodą i kubek. Chcąc nie chcąc, tym sposobem przez większość dnia odruchowo sięgałam po nią, jako że była dosłownie pod ręką 😊

Zaczęłam też ostrożniej podchodzić do węglowodanów. Wybieram od niedawna produkty z niższą zawartością cukru, niższym IG - no i przy okazji uważam na sól. Staram się też dbać, by spożycie białek i tłuszczów mieściło się w granicach normy. A chociaż dużo się muszę jeszcze nauczyć - mimo wszystko idzie mi coraz lepiej. 

Oczywiście zdaję sobie sprawę, że w końcu przyjdzie taki moment, kiedy waga przestanie spadać w tak spektakularny sposób, ale póki co cieszę się tym, co jest. I wiecie co? Zajadanie smutków przestało mnie kręcić. Objadanie się jako hobby przestało dawać radość. Kiedyś nie mogłam się bez tego obejść... Napchać się ile wlezie - pizza, frytki, chipsy, dużo mięsa, popić colą - a teraz? Teraz gdy choćby pomyślę o tego typu "uczcie", to myśli jakby automatycznie przeskakują przez przyjemność, jaką mogłaby dać i skupiają się na stanie, który następuje bezpośrednio po niej (ociężałość, poczucie winy, wyrzuty sumienia, nienawiść do siebie). Tak jakoś wyszło, że sama zaczęłam chcieć jeść normalne posiłki, a poczucie kontroli, jakie mam dzięki układaniu sobie normalnego, zdrowego menu niesamowicie mnie uspokaja. Dzięki temu czuję się lepiej sama ze sobą.

Edit: Dodam, że wymiary też ładnie spadają i coraz więcej ciuchów, które wcześniej były przyciasne lub dopasowane, staje się coraz luźniejszymi 😀