Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
28 sierpnia

...
Jestem do kitu. Znowu, rozumiecie? ZNOWU. Tym razem dobrze było do godziny 15. Potem wszystko: lody, chleb, ciastka, batoniki, płatki - czyli rzeczy, które tak chętnie ostatnio kupuje moja mama. Eh, nawet nie wiem czemu to piszę. Nie czytajcie dalej jak nie macie ochoty, bo w sumie ciąg dalszy nie będzie ani trochę weselszy.
Jest mi wstyd. Budzę się pełna energii i optymizmu, a kończę dzień katastrofalnie. Ostatnio tyle lodów zjadłam rok temu, kiedy było mi bardzo, baaardzo smutno. A ten dzień wcale nie był taki zły. Raczej powiedziałabym nudny. Zjadłam całe litrowe pudełko lodów... A jak je już zjadłam to nie miałam oporów jeść dalej. I znowu, już czwarty dzień pod rząd jest mi niedobrze, bo za dużo w siebie wepchnęłam. Cholera, im bliżej rozpoczęcia roku tym gorzej. Nie wiem już jak powinnam zaczynać dzień, co jeść na śniadanie, ile ćwiczyć, byleby tylko nie rzucać się jak dzika na jedzenie! Nie wiem, może to przez @. I w ogóle zaczynam myśleć, że kiedy zacznie się rok szkolny to będzie lepiej. Teraz, wierzcie lub nie, ale cały czas myślę o jedzeniu. Szukam przepisów w internecie, zastanawiam się nad tym co zjem, czytam artykuły o poszczególnych produktach. Nie chcę robić sobie przerwy od vitalii, bo wiele osób już tak zrobiło i wracało po tygodniu, żaląc się jak to przytyli, bo nie trzymali diety.

Dzisiaj nie ćwiczę, źle się czuję. Jutro rano, OBIECUJĘ, poświęcę co najmniej godzinkę na rowerek stacjonarny, zrobię te 20 pompek i pokręcę hula hopem.
I OBIECUJĘ, że jutro nie będę się obżerać lodami, ciastkami i tego typu gównami.

Uh. Chyba trochę mi ulżyło. Dziękuję każdemu kto przeczytał do końca. I błagam, nie pocieszajcie mnie miłymi komentarzami, bo nie zasłużyłam! Wolę już chyba w tym wypadku usłyszeć jaka to jestem głupia. Może to da mi kopa.