Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wieczorny nadmiar adrenaliny i nieludzkie podniety

Wtorek, 16 luty 2016

Przed chwilą zadzwoniła Ania (andzia655). Dlaczego nie chwalisz się, że zdjęcia z Twojej sesji są już na Vitalii ? - zapytała. Nie miałam o tym pojęcia. Od kilku dni jest ze mną Jaś i to właśnie jemu poświęcam całą uwagę. Na Vitalię nawet nie zaglądałam, nie składało się. Z drżeniem rąk włączyłam laptopa. Byłam bardzo ciekawa swojej poznańskiej metamorfozy. Na razie widoczne są tylko dwa zdjęcia, nie ma dostępu do historii odchudzania. Widocznie jeszcze nie wszystko zostało dopracowane. Poczekamy, zobaczymy. A jak to było? 

Jak wiecie, po raz pierwszy zostałam zaproszona na metamorfozę z okazji 10-cio lecia Vitalii w maju 2015 r. Tak fajnie się złożyło, że oprócz mnie na sesję miała jechać również moja wieloletnia przyjaciółka z Sanoka, Ania. Cieszyłam się bardzo na ten wspólny wyjazd. Niestety, kłopoty zdrowotne uniemożliwiły mój wyjazd. Pojechała Ania, a ja zostałam. Drugie zaproszenie otrzymałam pod koniec roku i pomimo licznych obowiązków wygospodarowałam kilka dni, by spróbować poznańskiej przygody. Warto było :) 

W przeddzień vitalijnej przygody przyjechałam do hotelu, w którym zakwaterowani zostali również pozostali uczestnicy metamorfozy: Madzia, Agata i Łukasz. Czwórka z różnych stron Polski. Poznaliśmy się następnego dnia. Na początek fryzjer - niesamowite, nieziemskie wrażenia, których sprawcą był Paweł - Maestro. Pogadaliśmy trochę w przerwach na papieroska. Ciepły, dobry facet, który bardzo kocha to, co robi. Oddany pasji tworzenia, rozsiewa błogi spokój. Jego wyważone, profesjonalne ruchy powodują, że człowiek poddaje się jego wizji, obdarza zaufaniem i zwyczajnie się relaksuje. Mam szczęście do dobrych ludzi :)

Z nowymi fryzurami udaliśmy się do galerii na zakupy. Towarzyszyły nam Marta - pracownica Vitalii, stylistka i fotografka Mangda. Wzbudzaliśmy niemałe zainteresowanie. Dziesiątki ciuszków, przymierzanie i poddawanie się ocenie trzech towarzyszących nam dam. Kim są te kobiety i facet w przymierzalniach, że zajmują się nimi aż trzy panie?  - słychać było głosy w kolejce do przymierzalni. A my czuliśmy się jak gwiazdy filmowe. Tyle uwagi skupionej wyłącznie na nas, tyle uwagi... Próżność? A niech tam... 

Późnym wieczorem, wykończeni zakupami dotarliśmy do hotelu z wyraźnymi zaleceniami Mangdy - fotografki, że mamy być na jutrzejszą sesję wypoczęci, wyspani i piękni. Łatwo powiedzieć, trudniej zrealizować. Już wcześniej umówiliśmy się z dziewczynami (uczestniczkami metamorfozy) i naszym słodkim rodzynkiem, że wieczór spędzimy przy butelce dobrego wina. Poznamy się bliżej, pogadamy. Nie było nam dane. Zdrowy rozsądek podpowiadał - spać, spać, spać.

Następnego dnia pojechaliśmy do studia fotograficznego Mangdy. Paweł (fryzjer), Kasia (wizażystka) i stylistka (kurcze, zapomniałam jej imienia) już na nas czekali. Wszystko dopięte na ostatni guzik. Rozpisany grafik porządkował każde nasze pojawienie się przed obiektywem Mangdy. Paweł poprawiał najmniejszy zwichrzony kosmyk włosów, Kasia stała na straży makijażu, Marta (Vitalia) nadzorowała najdrobniejszy moment sesji, a my? Oddaliśmy się przygodzie. Pięknie uczesani, umalowani, ubrani stanęliśmy twarzą w twarz z obiektywem Mangdy. Efekty całodniowej pracy oceńcie sami. Wspomnę tylko, że pozowanie przez kilka godzin nie było łatwe, przyniosło ogromne zmęczenie, ale też wrażenia, których nie da się zastąpić niczym innym. 

Mangda - fotografka, kobieta którą zaliczam do cudów tego świata. Napakowana do nieprzyzwoitości pozytywną energią, która produkowana w nadmiarze wypływa i skaża innych w jej otoczeniu. Ja też zostałam pozytywnie skażona. Jej profesja to ciężki kawałek chleba, a ona cudownie się w tym odnajduje, nakręca otoczenie, uzyskuje to, czego chce. Nawet drewniany kołek potrafi rozruszać.  Dzięki Madziu . Mam nadzieję, że kiedyś nasze drogi znowu się skrzyżują :) Muszę powtórzyć !!! -  Mam szczęście do dobrych ludzi :)

Z serca dziękuję pozostałym uczestnikom sesji za nietuzinkową atmosferę i emocje. Magda, Agata i Łukasz - jesteśmy tak różni, a potrafiliśmy być tak blisko. Uważam, że każdy z nas zasługuje na miano ambasadora zdrowego odchudzania. Znaleźliśmy w sobie motywację i sposób  na osiągnięcie zamierzonego celu. Czyż nie jesteśmy bohaterami własnych historii ? I znowu się powtarzam -  Mam szczęście do dobrych ludzi :)

Dla takich chwil warto podejmować życiowe wyzwania. To zwieńczenie naszych małych, osobistych sukcesów. A jeśli jeszcze te sukcesy mogą przyczynić się do motywowania innych, to naprawdę warto :) Uczymy się pokonywać własne słabości, idziemy powolutku do celu. Niwelujemy błędy i potknięcia, coraz bardziej przybliżamy się do mety. Niby nic, a tak wiele .