Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
To smutna wiadomość.

Wczoraj wieczorem zadzwoniła koleżanka znad jeziora z informacją, że nasza sąsiadka  kila działek dalej, zmarła nagle. Młoda kobieta, oczekiwała pierwszego wnuka od młodszego syna. Tak jakoś przed miesiącem pojawiły się pewnego dnia znicze na ich pomoście, zastanowiło nas to, pytaliśmy ludzi wkoło, nikt nic nie wiedział. Ona nie pojawiła się ostatnio, gdy przyjechał mąż z synami i synową, jej telefon nie odpowiadał. Snułyśmy różne domysły, bardziej i mniej poważne, a tu taka wiadomość. To naprawdę smutne, nie potrafię ogarnąć smutku tej rodziny.

Dziś pogoda okrutnie brzydka. Pada, jest ciemno, grzmi, gratuluję sobie decyzji o wczorajszym powrocie do domu. Lubię po śniadaniu wrócić jeszcze z kawą do łóżka i poczytać chwilkę. A ponieważ wstaję wcześnie, nie zakłóca to  domowym potrzebom. Mój zwyczaj  kultywuję z reguły właśnie w taką pogodę, późną jesienią, gdy za oknem jest tak, jak dziś. Wczoraj weszłam na stronę fundacji prowadzącej UTW, moje zajęcia nie zmieniły się terminowo, nadal będę miała wolny wtorek i czwartek. Z przyjemnością zobaczę znów znane twarze, ale to dopiero w październiku., jak na prawdziwej uczelni. Wieczorem dzwonił syn, wrócił z Jamnej od Dominikanów, gdzie robił badania, zadowolony, pogodę miał całkiem przyjemną, chociaż niewiele czasu na przyjemności.Za  chwilkę musimy( dosłownie) udać się po zakupy, bo w lodówce  właściwie tylko światło. Na dziś planuję jakąś zupę krem, maślaki  wczoraj zebrane do mięsa, może carpacio z buraka. A wieczorem do Teatru Muzycznego na koncert!