Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Póki można.

Pogoda dla bogaczy, bo jak inaczej określić to, co za oknem? Zamiast nad jezioro, najpierw obowiązki, czyli zakupy niezbędne, mniej potrzebne, dla przyjemności. A przedstawia się to jako serwetki  papierowe, które uwielbiam  dodawać nawet co dnia do nakrycia, w Lidlu tydzień włoski, a zatem trochę ichniejszych specjałów, fajny pojemnik szklany do oliwy i octu balsamicznego jednocześnie, to w Agata meble, nowe, nieduże plecaki na wędrówki, to w Decathlonie. Byliśmy już bliżej drogi do Pucka, a zatem pojechaliśmy do Jastrzębiej Góry. Widok morza otwartego zapiera dech w piersi, a dziś szczególnie, bo widok po horyzont. Zrobiłam zdjęcie, wysłałam synowi, w odpowiedzi dostałam zdjęcie z Krakowa. Panicz dziś tam pracuje, ma 23 stopnie ciepła i pełne słońce.  Poleciłam mu dawną fabrykę tytoniu, gdzie byliśmy w maju, a gdzie dziś jest kilka fajnych knajpek. Syn w Krakowie do środy włącznie, w piątek w Warszawie. Rzuca go po Polsce.  W drodze powrotnej z Jastrzębiej zajechaliśmy do kaszubskiej restauracji na obiad.  Mąż zamówił pierogi z mięsem z dzika, ja udko gęsie. Niby dobre, mięso zjadłam bez skóry, której  nienawidzę, ale po co ten sos z mąką?  Całe danie od razu zrobiło się ciężkostrawne i niestety musiałam  w domu rapacholin zażyć.  Pierogi męża dla mnie takie sobie, bo mięsne pierogi lubię najmniej.  Zajechaliśmy jeszcze do salonu BRW, zamarzyłam o nowej szafie do sypialni. Były, a jakże. Duże, wysokie, doskonale wyposażone w różne akcesoria. Teraz będę miała o czym myśleć.