Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
A zycie płynie dalej.

Dziś byliśmy na pogrzebie mamy kuzyna. Przeżyła 98 lat, ostatnie 10 leżąc.  Żegnało ją 3 synów i ich rodziny, ale widać było też ulgę  z faktu odejścia. Cała rodzina potwierdziła wegetację ostatnich lat. Kobitki, żyjcie na  maksa póki czas, póki możecie. Starość i tak nas dopadnie, prędzej, czy później. A ja chciałabym zachować trzeźwy umysł do końca życia, aby wiedzieć, co się ze mną dzieje. Stypa to możliwość spotkania się z rodziną, wymiana informacji i opinii. Znam i mam wśród swoich kilka osób, z którymi rozmawiam nawet po kilku miesiącach tak, jakbyśmy wczoraj się widzieli.  Nie wysilam się szukając tematów, nie napinam do uprzejmości. Znamy się, wiemy co, kiedy wypada rzec, jak się zachować i zareagować.  Nie odmawiam zatem uczestnictwa  w pogrzebach, bo chciałabym, aby i dla mnie ludzie przyszli, a poza tym mam sposobność właśnie rozmowy. A prawdę mówiąc pogrzebów nie  toleruję, bo o lubieniu trudno mówić w tym przypadku. Ale, mój chrześniak przedstawił mi swoja dziewczynę, z którą mieszka już rok. A 2 lata temu na weselu starszego brata skarżył się, że nie ma szczęścia w miłości. Udało się porozmawiać z kuzynka, która ma nieciekawą sytuację w pracy, coś jej tam poradziłam, bo do emerytury ma niecałe 2 lata. Spotkaliśmy wujostwo męża, para 80-latków, którzy dziś obchodzili 60 rocznicę ślubu. Byliśmy 10 lat temu na 50 -tce. Zjadłam tradycyjny obiad stypowy, czyli rosół, kotlet z kurczaka , kawa i ciastko. Niespecjalne to było, ale chyba nikt nie wymagał cudu.  Spotkanie było ważniejsze.