Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Mija miesiąc

odkąd tkwimy w czarnej dziurze. Dziś przychodzą ponownie chłopcy do sufitu, tym razem w pokoju dziennym.Będzie kolejny syf, brud i kurz. Na szczęście coraz mniej śmierdzi stęchlizną, po wejściu do mieszkania nie czuje się wilgoci tak, jak do niedawna. To wszystko skutek suszenia wielogodzinnego, wielodniowego. Pakowałam dziś porcelanę do specjalnych pojemników, owijałam w folię bąbelkową. To piękne przedmioty, w tym jeszcze przedwojenne, po mojej teściowej . Szkoda byłoby je stracić przez zaniedbanie. Spacer był, oczywiście nad morze, na szczęście była lekka bryza, bo niesamowicie duszno dziś w Gdyni. A w nocy ogromnie duży deszcz spadł. Zamykałam okna, aby nie wlewało się do środka. Taki klimat  Nowego Orleanu mamy. W piątek mam wizytę u ortopedy , wypowie się na temat rezonansu kręgosłupa i ewentualnej rehabilitacji. Kupiłam dziś dla pana doktora i jego pielęgniarki dwie książki, tj. nowa pozycje Doroty Masłowskiej i dzienniki Any Rottenberg. Oboje są czytający, mam nadzieję, że się spodobaja pozycje. W Gdyni bardzo dużo ludzi, co widać szczególnie nad morzem. Dlatego zawsze lubiłam  u nas jesień i wczesną wiosnę, bo spokój na plażach, na drogach, na Hel można pojechać ot, tak sobie , i wrócić bez problemu. Dziś doprawiałam gołąbki, dusiłam kapustę dla ojca, dodałam do nich żeberka, aby były bardziej treściwe. My jadamy deczko inaczej, a zatem dla nas gotuję znów tajską zupę. A gołąbki zabiorę na działkę, jeżeli wreszcie uda sie wyjechać.