Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Chyba jednak wiosna przyjdzie?

Rano zimno, wietrznie, spacer nad morze to było odrzucenie chęci zostania w domu, gdzie ciepło i przytulnie.  Wysłałam po drodze kupon Lotto, gdy przeczytałam w horoskopie chińskim, jakie liczby na ten rok są dla mnie szczęśliwe.  Będę się czuć milionerka przez pół dnia, co tam!  Po drodze na bulwar spotkaliśmy żonę chrześniaka męża, szła na spacer z dziećmi. To taka poukładana dziewczyna, rozmowa z nią to prawdziwa przyjemność. A radość jej córeczki na nasz widok, niezapomniane! Pogoda poprawiła się po naszym powrocie do domu, ale to była już 13, więc wyjazd do Gdańsk nie miał sensu. Ta poprawa to tylko więcej słońca, bo wieje zimnem nadal. I znów 5 km i 7.000 kroków.  A rano chciałam zupełnie zostać w łóżku i zrobić sobie dzień lenia. Okazało się, że nie umiem, tak mam i już.  A na nasz wyjazd prognoza pogody zapowiadana jest  wspaniała. Mój ponad 40 letni optymista ma nadzieję, że pobyt w sanatorium to będzie jedno pasmo cudownej aury! Oby. Spotkaliśmy sąsiadkę, lat 88, której  mój mąż pomagał zrywać jabłka na jesień. Zaprosiła nas do siebie na ciasto, w przyszłym tygodniu, bo chce "porozmawiać z kimś miłym i inteligentnym".  To fajne uczucie, taka akceptacja od innych. Szkoda, że ze strony najbliższych jest zupełnie inaczej.