Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Miły dzień.

Piękna pogoda, słonecznie, ciepło. Wybraliśmy się do Parku Oliwskiego. Trochę lektury przy Pałacu Opatów, potem wystawa w nim. Nigeryjski artysta, bo to Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Obrazy pełne okrucieństwa, krwi, przemocy . Wszędzie penis jako symbol przemocy mężczyzn. Nie było to smaczne. Za to wystawa teatraliów ciekawa. Rysunki scenografii wykonane przez nazwiska dziś zapomniane: Perzanowska, Afanasjew, Bunsch, Krechowicz , ale i Zachwatowicz, Wajda.Potem chwilka w Katedrze Oliwskiej, znów podziw jej monumentalności.  Po posileniu się kawą i mini jagodzianką w niedalekiej cukierni, ruszyliśmy uliczkami Oliwy, podziwiać domy. Wreszcie jest tak, że mieszkańcy dbają o domy  z epoki przedwojennej, mające nawet i 120 lat. Są wyremontowane, odnowione elewacje, zadbane. Te detale architektoniczne, balkoniki, wieżyczki ,zawsze mnie zachwycały. Ulice wąskie, jeszcze brukowane, na Leśnej niesamowicie ogromny kościół Cystersów.  Och, od razu przypomniała mi się "Śpiewać ogrody" , książka Pawła Huelle. Powrót do domu na obiad, dzis rosół z makaronem ( mała porcja), oraz papryka żółta, wąska, faszerowana mięsem, podana w sosie pomidorowym, z ryżem + mix sałat z dodatkiem czerwonej porzeczki. One wyglądają jak rubiny na tle zieleni sałaty!  Pranie wywieszone przed wyjazdem do Oliwy wyschło, co nie dziw przy takiej pogodzie. A po obiedzie znów "Wenecja" na balkonie i spojrzenie Manueli Gretkowskiej na miasto miłości i kupców.  Dwa lata temu byliśmy w Oliwie o tej samej porze, uciekając z domu przed hałasem maszyn zbierających wilgoć po zalaniu mieszkania. Jak ten czas leci, jak powtarzalne są nasze potrzeby.  Dużo kontaktów telefonicznych z zoną szwagra, w sprawie ustaleń wyjazdowych- hotele, apartamenty, trasa, itp.  W sumie będziemy trochę w Polsce, trochę w Czechach, trochę w Niemczech.  Oby nic nie pokrzyżowało planów.