Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zawiał

wczoraj nieźle, jak za dawnych lat. Pamietam z dzieciństwa taką zamieć, gdy tato niósł mnie do przedszkola o poranku. Miałam twarz przesłoniętą różowym szalikiem, z dużym kleksem atramentowym. Kleksa zrobił brat, a szalik i tak kochałam. Dziś pada dostojnie i powoli, lekko zawiewa. Chodzenie po zwałach śniegu nie jest łatwe, ale udaliśmy sie i tak zrealizować dzienną porcję ruchu. Cicho, spokojnie, biało i tak czysto . Na horyzoncie znów gromadzą się ciężkie chmury, będzie śnieżyć.  Na śniadanie kromka razowca z twarogiem i rzodkiewką, druga z szynka, do tego kawa z mlekiem. Na obiad dziś zupa z soczewicy, pstrąg łososiowy pieczony z koperkiem + mix sałat. Wczoraj popełniłam kopytka, mąż nagotował gar ziemniaków, zagospodarować trzeba było.  Po obiedzie zabiorę się za królika, tylko poczytam jeszcze na jego temat. Produkty wszystkie mam, podsmażę jego wysokość , a potem uduszę z warzywami w śmietanie.Chyba tak to ma być?  Odebrałam dziś PIT - 11 z pracy, jak się okazuje , pracują jeszcze moje koleżanki, które maja prawie 70 lat. Podziwiam, naprawdę , bo życie jest tak krótkie. Przyświecała mi idea, że pracuję, aby żyć tak, jak chcę, i to się udało. Nigdy nie porywała mnie myśl, aby życie poświęcić pracy.  Gdybym była twórcą, artysta na przykład, to co innego, albo naukowcem. Ale praca urzędnika? W życiu!.