Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Kolejny tydzień

lutego, nadal piękna pogoda. Ale dziś większość czasu spędziliśmy w galerii. Zamarzyłam o kolorowym jak wiosna sweterku, kroju niezidentyfikowanego. Oczywiście brak identyfikacji nie pozwolił mi dokonać zakupu. Wiem tylko, że to , co widziałam, to nie to! Trochę zagmatwane to zdanie, ale kobieta zrozumie. Kupiłam natomiast spodnie dżinsowe , będą doskonałe i do oksfordów i do mokasynów. Poza tym chciałam upatrzyć jakiś drobiazg dla syna na Wielkanoc, ale nie miała odwagi , aby wnikać w jego wizje mieszkania. Jestem przesycona galerią, nie znoszę tego, ale wkoło mojego miejsca zamieszkania są tylko małe sklepy, raczej spożywcze. Tak chyba jest wszędzie w Polsce.  Dieta jako tako. Nie zawsze jestem wobec niej w porządku, ale cóż, ludzie tak mają. Męczy mnie już ta zima, chciałabym poczuć jakąś małą, malutką oznakę wiosny.Bajkowe scenerie  są tej zimy zachwycające, ale jednak wolę inną porę roku. Na obiad barszcz i makaron z warzywami, bo po powrocie z zakupów nie był zbyt dużo czasu na co innego. Zupa u mnie zawsze musi być, na jutro pomidorowa. Znajoma podarowała  sporą porcję usmażonych przez siebie faworków. Jestem łasuch, lubię  ciastka, ale nie na smalcu, bo mnie odrzuca. Cóż, darowany ten koń, podziękuje pięknie sms-em , pozachwycam się umiejętnościami znajomej, bo tak wypada.  W nocy znów miałam przerwę na czuwanie, przynajmniej skończyłam IV tom Zemsty i Przebaczenia Joanny Jax. Dziś mąż oddał w bibliotece, bo chętni czekają.  A ja czekam na dwa kolejne tomy. Kto nie czytał, polecam.  Książka o ciężkich czasach II wojny światowej i początkach komunizmu, ale warto.  Dziś będę przymierzać się do zminimalizowania swoich kosmetyków, niektóre leżą latami. Używam kremu BB Gosh , tuszu i konturówki, tyle mi wystarczy. Czasami szminka i jeden dobry cień, to wszystko. Pandemia zmieniła moje zwyczaje, bo pod maską szminka nie jest potrzebna, a oczu nie zawsze maluję, bo tusz rozpuszcza się od pary. Przynajmniej cera odpocznie.