Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Przegoniło nas.

Pojechalismy z rana ( po 9) do Kolibek, aby  powędrować  lasem, bez ludzi i bez masek. Zaczęło się pięknie, dywanem kwitnących zawilców.  Potem złotokap, kwitnące na biało owocowe drzewa, wyglądające jak panna młoda w sukni ślubnej. Od razu przypomniała mi się Ania z Zielonego Wzgórza i jej zachwyty nad przyrodą. Chwilka wędrówki, zejście na plażę i.....  och, ogromne, czarne chmury z obu stron, bo i od Gdańska i od Gdyni. Plażą dalej i dłużej, co robimy? Wracamy!  Szybko schodami do góry, tylko lekkiej zadyszki dostałam, co dobrze wróży, szybko przeszliśmy parkiem do samochodu i zaczęło padać. A zimno, uch!  Przyjechaliśmy pod dom, a tu śnieg!  Dziś 25 kwiecień , drugi kwartał roku, a dłonie marzną bez rękawiczek. Dziwna ta niby wiosna w tym roku. I prognozy na lato nieciekawe.  Cóż, a po wstaniu  z łóżka przyszła mi myśl do głowy, aby zostać tam  i poleniuchować. Jak się okazuje , pomysł nie byłby zły.  Po powrocie ciepła herbata, kawałek ciasta i książka. Skończyłam już 3  pożyczoną. oddam jutro, może coś nowego wezmę? O, za oknem zrobiło się ciemniej, znów nadciąga chmura , i tak co chwila. Ale co tam, najważniejsze, że zdrowie dopisuje, i niech tak zostanie. Co tydzień meldujemy się rodzinnie  w rozmowach ze szwagierką, z synem, z kuzynką. Świadomość, że bliscy też zdrowi powoduje pozytywne myślenie. Kuzyn z Hamburga dał znać, że zdrowi, chociaż szczepieni dopiero teraz będą, a są deczko starsi. Po tym wszystkim rodzinnych imprez i spotkań  będzie w Polsce co nie miara!   Pora wybrać jakąś roślinę na balkon, ale to do ogrodniczego trzeba pojechać. Może po tych chłodnych dniach się uda? Narazie przeglądam w internecie  i tylko planuję.  Dziś przeczytałam dziwną ( dla mnie) informację o budowie w Łomiankach pod Warszawą  osiedla domków jednorodzinnych tylko dla katolików.   Czyżby w Polsce nadszedł czas na zamykanie się w zonach dla wybranych?