Pamiętnik odchudzania użytkownika:
catch_up_the_dreams

Wczoraj poszło dobrze... dziś się wkurzyłam trochę na M. trochę na samą siebie, że taka głupia byłam i zostawiłam gdzieś swoje ambicje na boku i robiłam wszystko dla innych no i się posypałam... Od jutra startuje od nowa, tym razem z wyznaczonym planem. 

Chyba znalazłam sposób na wyjście z tego całego g****. Krytykujcie mnie ile chcecie. Ja też mam mnóstwo obaw, ale po nie zliczę już ilu próbach walki z bulimią, które zawodziły już pierwszego dnia, jestem z siebie dumna, że pierwszy dzień dukana minął bez większych perturbacji. Znowu mam nadzieję, że uda mi się odzyskać dawną siebie... zadowoloną, pełną życia i energii kobietę, która wierzy, że wystarczy chcieć by móc. 

Od jakiegoś czasu się zastanawiam nad znaczeniem tych słów... może nie tyle nad znaczeniem bo to mogę sobie spokojnie w słowniku sprawdzić i pewnie znajdę tam niezłe wypociny. Myślę tutaj o pewnego rodzaju ramach... co wyznacza, co jest dowodem na to, że kobieta jest kobieca, pociągająca, atrakcyjna, sexy...

Chyba nie powiecie mi, że sprawa rozchodzi się jedynie o wagę? Ubrania? A może zachowanie?

Tak, sądzę, że jak w większości przypadków i tutaj sekret tkwi w naszej głowie... w naszym zachowaniu, w postrzeganiu własnego ciała i osoby generalnie...

Cóż wychodzi na to, że po takim wniosku, dieta u mnie to za mało... trzeba zmienić sposób myślenia... a to jest o wiele trudniejsze...

Od anoreksji do bulimii w ciągu ostatnich 7 lat...

W między czasie zostałam mamą wspaniałego chłopca...

Postanowiłam walczyć...

O swoje życie... o zdrowie... o normalność... o swoje małżeństwo... o to by być dobrą żoną, wspaniałą matką, a przede wszystkim spełnioną seksowną kobietą.

I przysięgam, że po tej serii porażek tym razem mi się to uda...

Od jutra start...

Dieta białkowa...

Ruch...

Optymizm...