Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Mój sen

miałam sen dzisiaj,ja zobaczyłam światło w mroku,potem znalazłam się przed kościołem św.Piotra w Watykanie,na kopule siedział Jan Paweł II i uśmiechał się,spytałam "co tam robisz ojcze,spadniesz" on odpowiedział "czekam" spytałam na co czeka,a on powiedział "na wędrowca który odnajdzie zagubione,i naprawi to co zepsute"  spytałam kto to a on powiedział żebym weszła do świątyni,ale żebym była ostrożna bo nie każdy wraca

nagle znalazłam się kościele,ale to nie była świątynia w Watykanie,jakis inny kościół

kościół miał kolumny,zrobione tak jakby to był las,rzeźbione

w kościele były 3 osoby,mężczyzna w podartym habicie któremu towarzyszyła sarna,kobieta w białej sukni i chuście ,i dziecko w szarej sukmanie które miało w rękach światło

nagle na ołtarzu pojawił się ogień i wszyscy zakryli twarz

usłyszalam dudnienie,jak ktoś idzie,jakby olbrzym,ale wyszedł lew,jak szedł to dudniło,poczułam strach zmieszany z miłością i upadłam na kolana

spojrzałam w oczy lwa i znalazłam sie na pustyni,jakbym się przeniosła z kościoła na pustynię

byłam sama,opuszczona,dopadła mnie straszna wątpliwośc,było mi zimno,choć na pustyni było ciepło

nagle zobaczyłam małą dziewczynkę,bardzo małą,spytałam się "gdzie jestem?" a ona powiedziała "to jest nigdzie" spytałam "co to jest nigdzie" ,odpowiedziała "jesteśmy w nigdzie,w bezczasie" ,więc spytałam co to jest,a ona powiedziała "nałożyły się przeszłośc z teraźniejszością dając wizję przyszłości i dlatego jesteśmy w nigdzie"

spytałam co tu robie,powiedziała że to test

spytałam kim ona jest,odpowiedziała że jest porzyczona

spytałam kiedy żyła,odpowiedziała że w czasach wielkich ludzi i ważnych wydarzeń,

i znikneła

byłam spragniona,samotna,na pustyni nagle znalazła się  butelka z jedna kroplą wody,nagle wyszedł zza skał mały chłopiec i powiedział "pragnę", dałam mu pić choć umierałam z pragnienia,czułam że zemdleję,ale musiałam pomóc dziecku,chłopiec zniknął co mnie zdziwiło,nagle zobaczyłam skałę na pustyni,potem zobaczyłam na skale krzak który zapłonął,płomień unosił się w jednym miejscu,

padłam na piasek i pomyślałam że nie dam rady już iść

nagle ze światła/ognia wyszedł lew,i  ( a głos miał jakby piorun uderzył) powiedział "tobie ,wojowniku,mówię wstań"

i nagle wypełniło mnie coś,światło ,ale nie tylko,jakby siła gigantów

i sie obudziłam