Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Weekendy - strzał w dietowe kolano

W ciągu tygodnia odchudzam się, idzie mi pięknie, bo waga i cm lecą, a to wszystko do weekendu. Przychodzą znajomi, więc siekam jakieś sałatki, alkohol, następnego dnia kac, a ja kaca muszę przejeść, a w niedzielę zwykle jakaś rodzina, więc znów to samo - standardowy albo prawie standardowy obiad, ciacho... i przychodzi poniedziałek, w które muszę wrócić do punktu wyjścia. Prawie. Dziś waga pokazała 53,9kg, więc 0,8kg do przodu po weekendzie. No nic. Zobaczymy. Wydawało mi się, że nie jadłam wcale dużo, ale jak widać może jednak za dużo.

Z drugiej strony te weekendy totalnie doładowują mnie energetycznie :) Mega pozytywni ludzie, dużo śmiechu, gadania, zwykle kończy się na jakiej godzinie 3. I o ile Małego sprzedamy babci, to jest ok, ale w przeciwnym wypadku po tak małej ilości snu to jest się totalnym wrakiem po niecałych 3h snu :) Oczywiście, ze później lulu razem z Małym, ale jednak 3-4h trzeba tak przetrwać i Małego zabawić, ogarnąć, etc :)

Muszę wreszcie zabrać się za przerobienie tej CVki na angielski. W tym tygodniu muszę ją podesłać. Uhhhh. Dygam się jak nie wiem co. Wiecie, najzabawniejsze jest to, że mamy już jakieś plany wakacyjne (jak w ubiegłym roku, tydzień nad morzem z tym samym składem) na lipiec. Najbardziej chciałabym więc zacząć pracę od sierpnia. Ale nie jestem w pozycji (ani sytuacja na rynku mnie w takiej nie stawia), żeby dyktować warunki np. ok, pójdę do was pracować, ale za 3 miesiące. Oczywiście jakaś tam szansa jest, że tak się okaże. Poza tym - póki co kompletnie nie wiadomo jeszcze, czy będzie dla mnie miejsce, etc. No i boję się, że jednak nadchodzi wielkimi krokami moje rozstanie z Fidrigołkiem, a to jednak coś przykrego i bolącego. Staram się chwytać teraz każdy dzień z nim, bo nie wiem, ile mi jeszcze takich pełnych, naszych dni pozostało.