Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
dzień 2 - mało brakowało, że byłby ostatni

Hej!
Jak dobrze, że jednak pisze, bo jeszcze przed chwilą chciałam skasować pamiętnik. Sto razy już próbowałam schudnąć i zawsze bez efektu (chyba, że jojo). Ten profil na vitalii miał mi wreszcie pomóc zrobić to skutecznie. Nie mogę rezygnować z pamiętnika, bo wyjdzie jak zwykle. Udało mi się przezwyciężyć leniwą mnie i piszę tę notkę:)
Bilans dnia wygląda tak:
2000 kcal zjadłam z apetytem (dużo, wiem); dzisiaj zrobiłam naleśniki na obiad i potem  jeszcze zjadłam je na kolacje, a tu się NAGLE okazało, że jeden naleśnik to 170 kcal. Kto to wymyślił?
Dzisiaj znowu byłam rano biegać: 45 minut. To daje taką moc, że zaczęłam się zastanawiać czy może nie byłabym w stanie nawet maratonu przebiec. Za rok na wiosnę krakowski maraton? Kto wie, kto wie...
SKALPEL też zaliczony:)

To liczenie kalorii strasznie męczy głowę, ale może wejdzie mi tak w krew jak mycie zębów i już nie będzie przeszkadzać. Jak to jest? To chyba nie do końca normalne, żeby całe życie zastanawiać się nad tym ile co ma kalorii, ale z drugiej strony dieta to przecież sposób odżywiania, więc jest zobowiązaniem na lata. Jak sobie z tym radzicie?