Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
:D adopcjaaa

Wiem, że moje wpisy są tak systematyczne jak moja dieta :D
Ale dzieje się oj dzieje i to dużo dobrego :)

Wraz z chłopakiem mym, postanowiliśmy przygarnąć kotka.. nie pytajcie ile wykonałam telefonów :D ale jest! czeka na nas, w piątek jedziemy zobaczyć czy już zdrowieje (został znaleziony w stanie skrajnego wychłodzenia). Zależało nam na kotku młodym (nasza kicia ma prawie rok), i od osoby prywatnej/schroniska.

Jest bardzo dużo kotków w przeróżnych fundacjach.. ale procedury są zniechęcające.. najpierw ankieta z pytaniami o metraż mieszkania, czy to mieszkanie własnościowe czy wynajmowane? Jak nadmieniłam, że mamy współlokatora jeszcze do kwietnia to już entuzjazm Pani z fundacji spadał.. kolejne pytania o ciąże, czy planuje w najbliższych latach? a co się stanie ze zwierzakiem na czas ciąży? jak to co?! zostaje w domu. Szczerze - gdyby coś się okazało nie tak <<odpukuje w niemalowane>> to sama zaproponowałabym że przeprowadzę się na ten czas do mamy. Nigdy nie oddałabym zwierzaka! chyba że naprawdę bym sobie nie radziła (byłby bardzo agresywny), albo klepała taką biedę że groziłaby mi eksmisja i nie miałabym co dać zwierzakowi do jedzenia.

Kolejną rzeczą która osłabiła mój entuzjazm do fundacji - oględziny mieszkania - takie szukanie węża w szafach. Kiedyś mieliśmy psa, dużego, kochanego ale strasznie bronił mieszkania, bardzo rzadko zapraszaliśmy znajomych bo Maxa trzeba było zamykać w pokoju na ten czas. Później doszła padaczka i zamykanie psa bez kontroli było dla niego ryzykowne. Dlatego niekoniecznie lubię spraszanie ludzi do mieszkania. Zwłaszcza obcych ludzi, którzy będą mi oceniać warunki mieszkalne (a mieszkanie do którego przeprowadzam się wraz z chłopakiem do urodziwych nie należy :) ) i byłoby mi po prostu głupio bo "czułabym się biednie".

Tyle z gorzkich żali.
Na koniec zdjęcie kici która śpi obok :D