Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Od czego zacząć?

Powiem Wam, że tragedia ze mną. Jestem bałaganiarą na maxa. W niedziele posprzątałam, wczoraj byłam w pracy cały dzień i dziś mamy wtorek. Rano poszłam do biblioteki, wróciłam kolo 14 i spałam. A teraz patrze i bałagan jest przeokropny. No ja nie wiem, ale tu chyba krasnoludki mieszkają ze mną i tak bałaganią! 

Moja dieta - porażka! W ogóle jej nie trzymam. Ćwiczenia - odpuściłam na kilka dni ze względu na okres, wczoraj taka byłam że tylko patrzyłam kiedy zemdleję. Cale dwa dni mam zaburzenia ciepła. Duszno mi. Do tego boli. I boję się, że okres, wysiłek i te zaburzenia zamiast narobić przyjemności to narobią problemów. Stąd nie poszam na fitnessy. 

Ale koniec, pora wrócić na dobrą drogę! Chociaż jakoś dziś tak mi źle, smutno. Jednak mieszkanie samej wcale nie jest takie fajne. Smutno tak. Nie ma do kogo się odezwać. Gotować się wcale nie chce. Sprzątać też nie - bo i po co? Już od daawno przestałyśmy prowadzić "dom otwarty/przechowalnie/noclegownie" to i ludzie do nas nie zaglądają, wszak mieszkamy "na końcu świata". Dobrze, że chociaż ta praca jest. Dużo dyżurów to i często tam jestem.. i dziewczyny w porządku to jest się z kim pośmiać, pogadać. Inaczej by szło oszaleć! Zdziczałabym.

Kolejna rzecz, która mnie wkurza to brak mojej motywacji do dbania o siebie. Wcale mi się nie chce! Jak byłam młodsza to jakoś lepiej mi to szło. Teraz wszystko woła o pomoc, włosy, paznokcie, brwi, tragedia! Mówię sobie - dziś się ogarniesz i co? cały dzień prześpię i tyle z tego jest. Żebym chociaż spała na słońcu - to bym się opaliła. A ja śpię w domu! Masakra. Jestem z siebie bardzo niezadowolona. I dziś mam depresję. W weekend jadę do domu, byłam miesiąc temu. Wtedy każdy mi mówił, że bardzo ładnie wyglądam. Miałam plan że teraz będzie jeszcze lepiej. A odczuwam, że jest gorzej!

Idę, coś zrobię może w tym kierunku, by było lepiej. Choć nie bardzo wiem w co włożyć ręce i od czego zacząć.