Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Miałyście rację...

Dziewczyny, miałyście rację... Jak dobrze, że zdecydowałam się na to spotkanie.

Wzięłam wolne w pracy w piątek, żeby sprzątać mieszkanie i ogarnąć siebie. I tak muszę wykorzystać to wolne, więc w sumie dobrze zrobiłam. Pożyczyłam od mamy sukienkę. Czarna, przed kolano (nogi mi bardzo schudły, dlatego bardzo dobrze czuję się teraz w takiej długości), prosta, rękawek do łokcia. Czarne kryjące rajstopy, wyższe buty, gruby łańcuch na szyję. Może opis dużo nie mówi, ale czułam się na dziesięć kilo szczuplejszą i cholernie atrakcyjną.. 

Dziewczyny, było rewelacyjnie... Nigdy takiej randki nie przeżyłam. W sumie od początku mówiłam, ze to koleżeńskie spotkanie (na wypadek gdyby się mną rozczarował). On na początku właśnie tak się zachowywał, ale z czasem zaczął się do mnie przysuwać i patrzeć głęboko w oczy... Później wygłupialiśmy się i kiedy się odwracałam to całował mnie w głowę.. Pomyślałam sobie- ohooo, chyba mu się serio podobam... Zrobił na mnie wrażenie, chociaż tacy faceci nigdy nie byli w moim typie. Jest ogrooomny! Takie szerokie plecy, wysoki... Ma najpiękniejszy uśmiech na świecie. Poszliśmy na spacer. W pewnym momencie złapał mnie za rękę, przysunął do siebie, złapał za włosy i zaczął się we mnie wpatrywać i głośno oddychać.. Spanikowałam, miałam się właśnie z nim całować... Odwróciłam głowę.. Ale później się całowaliśmy, to były najpiękniejsze pocałunki w moim życiu. Pełne takiej pasji.. To jak on dotyka włosów, karku, szyi, twarzy.... O Jezu, mam ciarki... 

Bałam się, że po tym spotkaniu mnie oleje, bo może jednak mu się nie spodobałam, ale głupio było mu to powiedzieć. Ale sam zaproponował że przyjedzie do mnie we wtorek. Wczoraj była u mnie nawałnica, nie było prądu do dzisiaj rana, w tym czasie dzwonił do mnie kilka razy i napisał na fb, czy wszystko ok, czy nadal nie mam prądu, bo on się martwi.

Tak na zdrowy rozsądek... Gdybym mu się nie podobała, nie zmuszałby się do tego żeby mnie całować, tulić, trzymać za rękę.. Nie chciałby się spotkać ponownie, nie dzwoniłby... Muszę zrozumieć, że ja mogę się podobać... Mam nadzieję, że wszystko pokaże czas i że będzie dobrze. Zrozumiałam jedno. Ta sytuacja pokazała, że H. to już skończony rozdział. A najgorsze, że ja chyba się wlasnie zakochuję...