Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wywody o siłowni

Cały ten sport wiąże się z taką krytyką, że nie sposób wyrazić tego słowami. Wszyscy chodzą po siłowni i patrzą na siebie spod byka. Najchętniej każdy by każdego poprawiał, bo on wie lepiej. Każdy śmieje się z drugiego albo kpi z jego małego bica, albo za dużego (o zgorozo!) Nic nikomu nie pasuje. Ten podnosi za duże ciężary, a ten za małe. Co taki gość robi na siłowni ! Nie tak to się robi! Taki wielki a takie małe ciężary ! Taki mały a próbuje podnosić takie ciężary. Ja pierdole ! Dlaczego nikt nie może zająć się sobą i olać tego co dzieje się dookoła i przestać żerować na innych, żeby podnieść swoje wielkie EGO. 

Wcale nie dziwie się, że kobiety nie chcą chodzić na siłownie i podnosić ciężarów. Jak się słucha tych tekstów na siłowni to uszy więdną. I tu wcale nie chodzi o gości wielkich i dobrze zbudowanych - nie. Najwięcej gadają Ci co mają krótki staż i kilka złotych rad od swoich starszych kolegów, które wciskają wszystkim dookoła. Albo małe grube koksiki - czyli jakieś mięcho ukryte pod zwałą tłuszczu, bo potrafią tylko robić klatę i wpierdalać fastfoody. Śmieją się z innego, obcego i odmiennego. Z tego, czego nie znają, co jest im obce. Kurwa ! 

Nienawidzę tych ludzi, całej tej krytyki, która od  nich płynie. Poczucia wyższości i lepszości. Skąd to się bierze ?! Gdzie Ci ludzie się chowają ?!  

Czysta micha, ale bez zmian, więc nawet nie wrzucam posiłków. Naprawdę jem codziennie to samo. Dostałam okres. Treningi zostały nawet wtenczas. Ketonal pomaga, aczkolwiek nie powiem, żebym z takim uczuciem w brzuchu czuła się dobrze. Nikomu nie życzę takiego bolesnego okresu jaki mam. Do gina wybiorę się na pewno, ale muszę zebrać motywację. Na razie cała motywacja poszła na moją przemianę. Także przed okresem - nie było chęci na coś słodkiego (po prostu). W trakcie i po - nie ma opcji na taką chęć. Niczego nie usprawiedliwiam okresem. Robię to co będzie mnie zbliżać do sukcesu a nie oddalać.