Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Plany są po to, żeby je zmieniać i jak to jest być
kobietą?

Witajcie,

Kiedyś usłyszałam takie zdanie: Plany są po to, żeby je zmieniać...  Był to czyjś bardzo złośliwy komentarz do mojego zarzutu braku konsekwencji i nieliczenia się z innymi, postawionemu autorowi tegoż zdania, po którymś z kolei niewywiązaniu się z obietnicy.   Jednak, jeśli wyeliminujemy "pierwiastek złośliwości" to jakaś prawda w tym jest. Chodzi o elastyczność i umiejętność adaptowania się do zmieniających się warunków. Im większa taka umiejętność tym lepiej się żyje - no a uczymy się przez całe życie. I przewrotnie kreatorem własnego losu nie jest tylko ten, kto ma wszystko pod kontrolą (choć miłe to uczucie, mieć wszystko pod kontrolą), ale ten, który z danych okoliczności  potrafi "wycisnąć" to, co najlepsze.   Taki tam mały łyczek filozofowania... 

Długo nie mogłam się zabrać, żeby coś w pamiętniku napisać, wchodziłam sobie na V., czytałam kilka komentarzy i nie miałam siły na więcej. Początek roku właśnie popchnął mnie trochę nie tam, gdzie chciałabym zawędrować. Kolega odszedł z pracy  dość nagle i dostałam po nim robotę (oprócz swojej oczywiście). Czasu było mało na przekazanie i teraz walczę z żywiołem.  Praca po godzinach, praca w weekendy - wszystko po to, żeby odzyskać kontrolę i spokój ducha....  szarpanina i zgrzytanie zębów..  no właśnie, bo dałam się trochę zwariować... no ale, jak to mówił mój miły inny kolega: "nie ma się co z koniem kopać"   

Otrzeźwienie przyszło, przyszła też pora na asertywność i działanie w bardziej cywilizowanym tempie.  Ten weekend przeznaczam na prywatę, czyli na "lifting" łazienki.  Zabrakło mi pieniędzy na remont z prawdziwego zdarzenia, więc póki co, postanowiłam troszkę poprawić to i owo własnoręcznie. Kafelki nie są położone wszędzie i na całej wysokości (teraz już bym zrobiła na całości, bo takie malowane ściany w łazience są okropnie up...liwe), a na ścianach pojawiło się sporo rys, które już załatałam (tak tak fachowiec ze mnie żaden, spędziłam jeden dzien w internecie zdobywając know how, jeden dzień na zaopatrzeniu w dziwne sprzęty - w sumie proste to wszystko, a jakie sprytne) a potem to już tylko dorywczo po pracy zamiast treningów gimnastykowałam się skacząc po drabinie, wannie i wykonując dziwne wygibasy, żeby dostać się we wszystkie zakamarki i nie spaść.  Pęknięcia załatane, a dzisiaj czeka mnie najgorsza robota - przecieranie - pyli się przy tym bardzo.  Potem malowanie - to już czysta przyjemność.  

Jeszcze inny kolega z pracy powiedział mi, że popełniam błąd, robiąc wszystko sama, bo powinnam dać się facetom wykazać. Odkobiecam się?  Jestem już trochę mniej kobietą?!!  Ale szpachlowanie i malowanie nie jest trudne i dlaczego mam dawać komuś satysfakcję, jak mogę się sama dobrze poczuć z tagiego właśnie powodu, że coś mi się udało samodzielnie zrobić?  Tak źle i tak niedobrze.  Zwariować można....Kobieta nie ma łatwo... Jest albo zbyt kobieca, patrz: głupia, albo za mało kobieca, patrz:nieatrakcyjna  a jak coś pomiędzy to niewidzialna. 

 No a co, jakbym się znalazła na bezludnej wyspie? Tylko siąść i płakać, że komórka się wyładowała i nie ma faceta, który złowi rybę?  Hi, hi często sobie stawiam takie pytania. Wyobraźnia to cudowna sprawa ;))  

Na temat odchudzania na razie się nie wypowiem, bo leży i kwiczy w kącie.....Może jak bym do tej łazienki zatrudniła faceta, to poleciałabym w tym czasie na fitness?  E tam, pewnie stałabym przy garach i pichciła obiadek dla tegoż "cudotwórcy" właśnie... Być kobietą, być kobietą.....

Miłego weekendu :)