Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
mam nadzieje, że w końcu się ułoży..

jestem... na wstępie przepraszam, że się nie odezwałam..
miałam wczoraj dużo pracy, a w nocy nie miałam już siły..
a poza tym chciałam sobie przemyśleć moje ostatnie kilka lat  życia..
spotkałam się też wczoraj z moim Żuczkiem...
oj dawno chyba tak z nikim nie rozmawiałam i wiecie co ulżyło mi... wygarnęłam mu wszystko co leżało mi na sercu..
dosłownie każdą igłę, którą mi wbił mu wygadałam..
postawiłam wszystko na jedną kartę..
bo albo coś wkońcu zrozumie albo się pożegnamy.. 
nie wiem jak długo wytrzymam to nerwowo...
może kiedyś znaleźć się ktoś kto pocieszy nieszczęśliwą dziewczynę...
 i żeby potem nie miał o to pretensji...
oj gdybyście widziały jego minę...
ale ja czuje ulgę.. niech wie co będzie jak się nic nie zmieni..
a potem jak już skończyłam swój monolog..
to powiedział, żebym przestała płakać...
przytulił mnie, przeprosił...
wie, że jest źle, że to jego wina, że sobie nie radzi z problemami....
ale nie chce mnie stracić... że mam mu pomóc się zmienić.. 
więc będziemy walczyć dalej.... o nas..

dziś znów odrobinkę poprawiłąm pasek.. to chyba z nerwów...
ale fajnie.. przynajmniej tym nie muszę się katować...

Kochane życzę Wam Udanej niedzieli...