Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
idą święta, idą swięta

Zbliżają się święta, na których zapewne, niechybnie stoczę się na dno jedzeniowego obżarstwa. 

Kończy się kolejny rok, w którym nie osiągnęłam zupełnie nic. Gdybym ruszyła ten swój tyłek to teraz mogłabym być w zupełnie innym miejscu. Tymczasem, jak zwykle, jak co roku kilogramów przybywa, ja niby myslę, żeby coś z tym zrobić, ale tak naprawdę odwracam wzrok od swojego odbicia w lustrze i wrzucam kolejną przekąskę coby gryźć i zapomnieć o tym bagnie. 

No i oczywiście wymówki, bo przecież mam ich nieskończenie wiele. Chora tarczyca, tabsy, nieregularny tryb życia, dzieci wiec coś mi się od życia należy. No i oczywiście to coś to nic innego jak jedzenie, słodycze i fast foody.

Kolejny rok unikania fotek, spotkań ze znajomymi, byle jakośći, nie dbania o siebie, udawania, że wszystko jest cacy. Fantazjowania o tym, by się ogarnąć, uwierzyć w siebie, nauczyć się prowadzić samochód, ruszyć do przodu, rozwijać swoje kompetencje. Być wzorem dla córek i poczuć się atrakcyjna żoną. Jednak takie rzeczy udają się innym, nigdy mnie. 

Jeśli przeczytałaś/eś ten post i znasz godne polecenia książki lub kanały na yt itp o tym jak zmienić swoje myślenie, jak ruszyć z miejsca to będę wdzięczna jeśli wrzucisz w komentarzu. 

Czy  Nowy Rok będzie taki sam jak poprzednie? tego najbardziej się obawiam.