Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
A gdyby tak...

...przeprowadzić eksperyment? Powiem Wam, strasznie się męczę ze sobą ostatnio. Po prostu w ogóle nie czuję się sobą. Kiedy ja się ostatnio czułam sobą? Chyba... 10 lat temu. Naprawdę. Nie przesadzam. 10 lat temu czułam się naprawdę sobą i ważyłam wtedy 65 kg. Od tamtej pory ciągłe zmaganie. 90 % czasu bycia grubą, 10 % czasu bycia trochę szczuplejszą. Ale trochę, Odrobinę. Może... tak około 80 kg. Bo teraz znów ważę... cholerka. Nie wiem ile i jakoś nie chcę się skupiać na wadze. Przybiłoby mnie to dokumentnie do ziemi... 

Ale chodzi o to że: Jest sprawa. Kurczę. To naprawdę nie jestem ja. Odkryłam, że... (ale odkrycie, co? ;-) Odkrycie życia normalnie). Odkryłam, że jest coś takiego, co tak  jakby zabiera mi mnie samą. Tym czymś jest ogromna niechęć do siebie w takiej postaci (otyłej), w jakiej jestem. I w ogóle te wszystkie rzeczy w okół... te słodycze, te przetworzone produkty, te sztuczne fast foody... one tak jakby sprawiają, że po prostu traci się siebie. Więc postanowiłam przeprowadzić eksperyment, bo już nie wiem, jak to inaczej nazwać. Jak sobie postanawiam, że od dziś, od jutra, od srutra itd. zaczynam się odchudzać, to nic nie wychodzi. Ale pomyślałam, że skoro facet w filmie Big Size Me (widziałyście? Świetny) zrobił eksperyment, że przez miesiąc jadły tylko w McDonaldzie, to ja zrobię odwrotny eksperyment i przez miesiąc będę jeść tylko zdrowo. Tak eksperymentalnie, a co! I będę tu codziennie notować moje samopoczucie. Ale nie chodzi tylko o brak słodyczy, ale też o to, by nie jeść nic przetworzonego. Wszystko z naturalnych, zdrowych składników. Przyrządzonych w domu, przez siebie. Poeksperymentujmy trochę! A co!

PS. Aha. no i co z kawą... Czy w tym zdrowotnym eksperymencie może ona być, czy nie? Cholerka, jak myślicie?

Buziaki dla Was