Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
13 dzień WO

ooj tak... bede sie starać!

no właśnie.. Wolniej, ale można przyjemniej, co znaczy, że spadek bardziej trwały i przy okazji zmiany nawyków. A właśnie zmiana nawyków na stałe jest najtrudniejsza... :) Mimo wszystko widzę jedną dużą zaletę wo - doceniam to, że już pojutrze zjem ZIEMNIAKA! kurczę, nigdy nie myślałam, że będę się tak bardzo cieszyć na myśl o zjedzeniu ziemniaka z wody i z koperkiem... A tu proszę :P gratuluję spadku!

gratuluję tym bardziej, że ja w lutym startowałam z taką samą wagą, tylko, że miałam trochę zastoju z uwagi pofolgowania sobie podczas świąt i wyjazdów majowych :P (na szczęście uważałam i waga nie poszła do góry)

nie każda dieta jest dla każdego. Jestem słaba i nie wytrzymuję już na tej diecie. Lubię warzywa, ale lubię też rozmaitość. Ta poście wo raczej nie da się urozmaicić. Poza tym wiecznie męczy mnie biegunka - nie da się z tym pracować, jeśli przez 4h pracuje się na ulicy, gdzie nie ma dostępu do toalet. Ostatnie 2 tygodnie były dla mnie straszne w pracy. Moim głównym grzechem są chipsy, alkohol i brak ruchu. post wo sprawi, że nie będę w tym czasie jadła chipsów i piła alkoholu, ale nie sprawi, że zacznę się więcej ruszać - po pierwsze nie mam siły i energii po drugie czytałam, że ćwiczyć na tej diecie nie bardzo. Niestety nawyki mam po rodzinie, geny też. Od kilku lat staram się je zmienić. Od dobrych kilku mcy codziennie piję 1.5l czystej wody i jem 5 mniejszych posiłków - nauczenie się tego było trudne, ale się udało i jest to zmiana na trwałe. Post wo nie da mi takich nawyków na stałe. Choroba też dużo tu zrobiła, bo dopiero 1.5 roku temu zaczęłam brać leki na tarczycę. Wiem, że smakować mogą też naturalne i zdrowe rzeczy, ale muszą być różnorodne. Na poście wo organizm oczyszcza i odkwasza się pierwsze 2 tygodnie, potem następuje "tylko" samoleczenie. Także i fakt, iż przetrwałam te 2 tygodnie jest dla mnie sukcesem na miarę wejścia na himalaje. Może innym razem uda się więcej. I tak jeszcze szepnę, że dopiero od jakiegoś czasu nie mieszkam z rodzicami, a z moimi nie da rady się odchudzać, bo największy wytrwały przy nich pęknie, a ja jak wspomniałam - jestem słaba. Jestem gruba. Nie tylko ciałem ale i duchem. Zawsze byłam i chyba tylko chlo mogłoby to zmienić. Widzę, że masz wnuki - ucz je zawczasu jak dbać o swoje ciało, bo mnie nikt nie uczył.

pierwszy tydzień jest o tyle gorszy, że samopoczucie jest straszne.. Biegunki, bóle głowy, osłabienie, bóle mięśni i stawów... Za to w drugim tygodniu zmęczenie warzywami i tymi samymi posiłkami jest już znacznie większe... Niby jest sporo przepisów i można coś kombinować, ale takie kombinowanie podstawowe i tak już sprawia, że niemalże cały czas siedze w kuchni... Nie chce mi się już :P