Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
I get by with a little help from my friends...

Wczoraj moja przyjaciółka Muki miała urodziny... spotkałyśmy się, więc na mieście (ja, Muki i Meg - czyli "Aniołki Charliego" - jak określiła to mama Muki). W planie było trochę plotek i jakaś mała niespodzianka dla Muki.

Trochę się za nimi stęskniłam, bo jakoś ostatnio nie było okazji, żeby się spotkać (one w przeciwieństwie do mnie już pracują). I co mogę powiedzieć o tym naszym małym wypadzie? Chyba przede wszystkim, muszę stwierdzić, że przyjaźń to wspaniała rzecz.

Nie sądziłam, że usłyszę pod swoim adresem tyle ciepłych słów (to w końcu nie były moje urodziny), tyle komplementów... że tak bardzo schudłam, że ślicznie wyglądam, że jestem naprawdę wytrwała. Nie wiem czy wszystko, co usłyszałam było prawdą. Pewnie nie, ale wiem, że intencje, które stały za tymi słowami były jak najszczersze. Kurcze, zaraz się chyba całkiem rozkleję. Poczułam, że one bardziej wierzą w to, że mi się uda niż ja sama.

Jak o tym myślę to zaczynam mieć nadzieję, że mogę jeszcze cofnąć czas i że znowu będę taka jak one. Może jeszcze nie jest dla mnie za późno...

Potrafię to zrobić!
Muszę to zrobić!

Ps Tylko z tego przeklętego przeziębienia się jakoś wyleczyć nie mogę.