Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ciężkie początki na siłowni

W niedziele dzieci wysłałam na cały tydzień do babci bo u mnie ferie-totalny luz wreszcie mamy z mężem.O chodzeniu na siłownie myślałam juz od jakiś 2 tygodni tylko że na mysleniu się kończyło.Wiecie jacy ludzie tam chodzą -oczywiście z sylwetką prawie perfekcyjną-a ja taki wieloryb miałabym iść między nimi sama ta myśl mnie przerażała.Szczęsliwie koleżanka powiedziała że ze mną będzie chodzić ale jak przyszło do poniedziałku to się wycofała.Jaki ja miałam dopiero dylemat-ale wsiadłam w auto i pojechałam i to na dodatek w wieczornej porze.Nie przyszło mi na myśl że wtedy będzie najwięcej ludzi-co tam dużo ludzi ale jak podjechałam to miejsc na parkingach 2 nie było.Przerażenie -gdy zobaczyłam  pięknych, szczupłych i umięsnionych facetów i szczuplutkie dziewczyny.Wysiadłam i paląc papierosa stałam przed wejsciem clubu i wykonywałam tel.do koleżanki -żaden egzamin nie przysporzył mi tyle stresu niż ten moment i pytanie wejść ,co ja tu robie ,może za 40 kg powinnam się tu pojawić-uwierzcie mi przechodziłam katusze.Jednak w końcu weszłam i nie było już odwrotu.I powiem wam było świetnie może i ktoś się tam patrzył na mnie ale miałam to już głęboko w d.... teraz chodze codziennie tzn dziś pójde 3 raz ale karnet wykupiłam na miesiąc bo przecież ja za rok też moge wyglądać tak jak oni i wtedy niech się patrzą ale tym razem z podziwem.