Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jak dobrze tu wrócić.

Witajcie,

jak miło tutaj zajrzeć i napisać.

Wakacje tak szybko minęły. Rozpoczęłam ostatni V rok studiów.

Bardzo się z tego powodu cieszę ponieważ studia które wybrałam nie są moją pasją.

Studia ciążą mi również dlatego że jestem teraz w rozjazdach 3 dni Kraków, 4 dni w domu z tatą.

Mam dosyć podróżowania autobusem - 6 h to za dużo - ciągle boli mnie głowa.

Pracy w Krakowie nie szukam bo wtedy nie mogła bym wracać do chorego taty z którym jest coraz gorzej.

Brak pracy to brak doświadczenia i pieniędzy, ale teraz najważniejszy jest tata.

Początkiem września przyleciał do Polski mój chłopak. Nie widzieliśmy się ponad 3 miesiące.

Nie wiem dlaczego ale ciągle się kłóciliśmy. Nawet weekend w Zakopanym się nie udał bo ciągle coś było nie tak. Wiedziałam że w końcu nasz związek zacznie się psuć.

Ja potrzebuje go teraz, tutaj .

Nasze kilkuminutowe rozmowy sprowadzają się do standardowych pytań : jesteś zdrowy?Jak w pracy?

A co do wagi... jak zwykle poszła w górę.

Ograniczyłam baaaaardzo słodycze, na nocnej zmianie nie jem węgli, ogólnie jem lepiej a waga na plus. 

A wiecie co jest najlepsze - mój chłopak schudł przez 3 miesiące 13 kg - modelowo prawda???

taaaa ale obecnie waży mniej niż ja a jest wyższy.....

Czuję się z tym okropnie ...TOTALNIE ŹLE!!!

Mam ochotę napisać że życie jest do dupy ale nie zrobię tego bo tak nie jest.

Chociażby dlatego że spełniłam swoje marzenie wdrapałam się na Giewont;)

Muszę przyznać że miałam 3 momenty kiedy miałam ochotę usiąść i płakać.

1)Gdy byłam już bardzo zmęczona a zobaczyłam jak daleko znajduje się krzyż.

2)Jak zobaczyłam przy szczycie łańcuchy i śliskie kamienie.

3)Jak byłam już na szczycie i bałam się zejść.

Jeśli czytacie mój pamiętnik to wiecie że nie lubię narzekania.

Droga na Giewont pokazała mi że podczas drogi na szczyt są ciężkie momenty, kiedy chce się płakać, kiedy nie ma już sił ale kiedy jesteście już na szczycie - bezcenne uczucie i ogromna duma że pokonało się siebie.

Teraz gdy jest mi ciężko przypominam sobie drogę na Giewont i od razu jest lepiej

Polecam.