Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
schudłam;-) i chudnę;-)) jako niesforny sukces
vitalii

Witajcie, nie pisalam czas spory, bo bardzo duzo sie działo w domu. Zaglądałam na vitalie.  Patrzylam na diete ;-).  Nawet ją staralam sie realizowac albo dostosowywać do mozliwosci róznych zmian miejsca; czyli trenowalam dobry nawyk v ;-) jak sie okazalo, nie dawałam rady robic cwiczen - ani emocjonalnie, ani zdrowotnie - cisnienie i itd . jak wciagnęła mnie grupa Piry, oraz grupa wsparcia mi przydzielona. No i staralam sie pilnowac rowerka z roznym powodzeniem. 

Dieta vitalii, mimo wszelkich jakichs niedoskonalosci i potknięć chwilami - latwymi do poprawy bo jest mnóstwo mozliwosci podmiany - to jest tu swietne, dziala, tylko trzeba ją stosować;-). Jestem tu drugie podejscie i musze wyznac, ze wystarczy przestrzegac diety, mozna dowolnie podmieniac, pić wode, conieco cwiczyc i chudne w tempie milym i widocznym. Teraz stosuje, i chudne. ;-) czesto zamiast cwiczen przypisanych tylko robie ich czesc, czyli jedze na rowerku, i to juz wystarczy. Tak mysle, ze jakbym stosowała sie do calej vitalii i zalecen, bylabym juz laską;-) - w zeszłym roku o tej porze przestrzegajac vitalii od sierpnia do kwietnia mialam 64,8.  Oczywiscie, ze to dalej nadwaga do mego wzrostu, ale czulam sie i wygladalam nieporównywalnie. Ale potem poległam na rodzinnych emocjach. 

No wiec teraz gdy wrocilam na V powoli zblizam sie do tego, co juz osiagnelam, i mam nadzieje, ze bede dalej spadac. 

Przyjemnosc chudnięcia jest duza. Twarz lepiej wygląda, choc oczywiscie jeszcze mogloby byc lepiej, czuje sie lepiej, ubrania staly sie wygodniejsze,ja lżejsza - tez psychicznie; czuje sie tez mocniejsza - ze tyle sie udaje, mimo ze to jak pewnie wiecie nielatwe. 

czasem udaje sie przez ulatwianie sobie i wsparcie, np. bylam na spotkaniu sluzbowym - wiecie, kawa, herbata i ciastka w ilosci. Mialam wziac, choc to wieczor, ale znajoma o bdb figurze nie wziela - wiec ja tez nie, choc jestem pewna, ze jakbym byla sama czy z kims kto by wzial, wzielabym takze. Tak widze, ze trzeba sie traktowac - mowie o sobie oczywiscie - cierpliwie i przede wszystkim ostroznie, nie ulatwiac sobie pokus po prostu...

moje rowerki tez sa w tym stylu - czyli mowie sobie, ze jeszcze 5 min, jeszcze 5. Pozwalam sobie na mniej, byle by zrobic cos. Kiedy wiem, ze nie mam sily czy czasu na jezdzenie na rowerku 45 min i przekladalam to ciagle - zaczelam jezdzic kwadrans, co mi tez pomoglo. Traktuje wiec siebie jako troche dziecko niesforne. 

narazie,  - ciesze sie jak dziecko wlasnie ze jest 66, choc oczywiscie to tylko 66,9 i niewiele mniej od 67, 1 - ale jest to krzepiące, prawda? postaram sie to utrzymac.