Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Odkrywać czy tworzyć?

Tak filozoficznie dzisiaj. Sens życia. Czy rodzimy się jacyś i całe życie odkrywamy siebie, poznajemy, czy rodzimy się jak miękka nijaka glina, którą potem kształtujemy świadomie lub nieświadomie? W zasadzie jedno i drugie jest według mnie prawdziwe. Bo, jsk już kiedyś pisałam, czas to ściema. Byliśmy tym, czym będziemy. Świadomość to klucz, który pasuje z obu stron tych drzwi. 

U mnie to jest tak. Próbuję dotrzeć do wnętrza siebie. Odkrywam różne ciekawe rzeczy. Aż docieram do punktu, gdzie wszystko już się miesza i rzucam to w cholerę i zaczynam tworzyć. Dopasowywać się i kształtować tak, jak uważam za słuszne, a wyznacznikiem tego, w którym kierunku wypuszczać liście jest dyskomfort i sprzeciw, który się pojawia przy docieraniu do pewnych granic. Te granice są jawne lub ukryte i wynikają z wcześniejszych doświadczeń. Kiedy więc w tym tworzeniu docieram do ściany, zatrzymuję się i zaczynam tę ścianę badać. I tak naprzemiennie rozrastam się tworząc nowe światy i uczę się kształtów i sensu tego, co stworzyłam.

Ma to sens?

A tu stworzone przeze mnie ciacho marchewkowe, które upiekłam na imprezę w pracy: 

Naprawdę dobre wyszło. 😀