Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Totalny brak mobilizacji :(

ja też tak rok temu gadałam, że nie dam rady bo nie mam z kim dzieci zostawić, bo w domu nie lubię ćwiczyć, bo nienawidzę gotować, może nie ma jakiś wow rezultatów ale 2 rozmiary poszły w niepamięć, może w innych okolicznościach osiągnęłam bym więcej ale wiesz jak pokazują te prognozy vitalii ponoć w przyszłym roku ważyłabym 98 kg jak bym nic nie zmieniła, co było by prawdą bo pierwszy raz jak byłam na vitali była prognoza ważenia ok 88 kg i rzeczywiście w tamtym roku prawie tyle było:( Ja zdałam sobie sprawę że umnie najgorszą wymówką było jeszcze nie jest tak źle, dopiero w sierpniu tamtego roku jak przyszło 1 raz w życiu założyć 44 roz. było to jak zimny prysznic (jak to w ciąży kupowałam 40 a pod koniec 42 bo nie podobały mi się ciuchy ciążowe) powiedziałam dość. Na wakacjach ogarnął mnie marazm dużo jedzenia i mówienie sobie nie jest źle przecież ta Niemka obok jest jak potwór, ale nage zapaliła się lampka, że ja to ja i mój brzuch jest mega duży (po jedzeniu jak 6 mies.) i że nie prawda że jest ok, bo nie jest, bo 35 lat to wcale nie dużo, bo moja siostra cioteczna ma 50 i nie ma bębna, a miała 3 dzieci i w późnym wieku. Wróć na tory i nie zbaczaj bo najłatwiej zaprzepaścić co się już uzyskało:)