Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pogrilowa Helena

Co robi Helena, gdy budzi się nad ranem z kapciem w ustach, kacem moralnym ogromnym jak dno Wielkiego Kanionu i twarzą nieprzypominającą nawet w połowie uroczego grubaska? Nic. Chociaż leżenie i patrzenie w sufit nigdy nie cofnie przyjętych kalorii, to i tak miło jest porobić wielkie tłuste nic. Pogrilowa Helena jest jak zgrillowana niechciana kiełbaska, która jeszcze smutno leży na żeliwnej kratce i płacze. Wcale wczoraj nie jadła, ale wypiła troszkę. Dwie szybkie pięćdziesiątki przy barze, co by świat stał się nieco bardziej kolorowy, a koszula w małe białe serduszka nieco mniej opięta. I dwa piwa, żeby towarzystwo wydawało się bardziej przystępne.

- Heleno, wypiękniałaś! - stwierdza Przyjaciel Chłopaka Przyjaciółki nr 2.

To by znaczyło, że wcześniej a) była brzydka jak noc b) była bardzo bardzo brzydka jak noc c)dopiero zauważył tę górę mięsa, którą widuje średnio raz w tygodniu. Wszystkie opcje sprawiają, że jest jej to BARDZO  WSZYSTKO JEDNO.