Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jestem zazdrośnicą :/

 Całe zło na tym świecie to moje podejście do pewnych spraw. Gdybym nie była zazdrosna nie miałabym przewlekłego złego humoru - gdybym nie miała chandry tak często to pewnie bym nie jadła tyle słodkości i nie piła alkoholu - gdybym miała zdrową dietę to bym sie lepiej ze sobą się czuła i lepiej wyglądała -  jakbym była pewniejsza siebie nie byłabym zazdrosna. Koło się zamyka. Mój chłopiec prawdopodobnie jest wobec mnie bardzo lojalny ale nie umiem o nim myśleć w ten sposób. Pewnie jest ofiarą mojego wcześniejszego związku... 

    Gdy się poznaliśmy nie byłam gruba, teraz nie czuje już tej bliskości i wariuje na myśl o jego koleżankach, a tak właściwie to byłych lub niedoszłych, bo z każdą jedną ma jakieś stare zawiłości. Zazdrość to nigdy nie była część mojego charakteru, wręcz kpiłam z dziewczyn, które sprawdzały swoich chłopaków na wszelkie sposoby. To takie niedorosłe myślałam.. gdzie zaufanie? gdzie ta magiczna nić porozumienia? a tymczasem sama się przejechałam na moim byłym - cholernym zdradzielcu  Teraz z nadszarpniętym zaufaniem troche trudno uwierzyć, że ktoś kocha mimo wyglądu 
    Chciałabym, że mój kochany kiedyś mi powiedział "jesteś taka jakbym chciał" i choć nigdy mi nie powiedział, że jestem gruba to czuje, że to niebezpośredni powód wszystkich naszych nieporozumień. 
Już tyle razy obiecywałam zmienić życie, ale to takie trudne kiedy jest się psychiczną łajzą co nawet nie umie zapanować nad jedzeniem a co dopiero nad wyższymi emocjami... 

Jadłospis podam, bo czemu nie... i tak pewnie wieczorem piwo wywale w samotności jak wczoraj, przedwczoraj, przed przedwczoraj..
śniadanie: śledź i grzanka 
2 śniadanie: serek waniliowy, kawa 
obiad: 2 kanapki z pieczonym schabem, 2 jajka i pęczek rzodkiewki 
podwieczorek: serek wiejski 
kolacja: kasza z warzywami i sok jabłkowy 

Do milszego...