Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
SPOWIEDŹ :

no pięknie. ledwo poczułam trochę więcej wolności i zerwałam się ze smyczy. Moja wola była zbyt słaba, żeby mnie na niej utrzymać :P
Nie, ale tak zupełnie poważnie, I dnia II fazy nawet nie nazywam I dniem, jeśli zobaczę jutro mniej niż 0,5 kg - będę baardzo szczęśliwa. Nawet się nie "chwalę" moim dzisiejszym menu. Spotkałam się z przyjaciółką i pozwoliłam sobie na o wiele za dużo "no bo przecież wytrzymałam całą I fazę" jasne. Ale trzymam się tego co pisałam już tyle razy - to jak z nauką chodzenia - przewracasz się i wstajesz. Czasem przewracasz się, bo nie dajesz rady, czasem - bo po prostu nie chce ci się iść, bo masz 'ochotę sobie posiedzieć'. Trudno. Każdy z nas ma jakieś nawyki, przyzwyczajenia - których trudno jest się pozbyć - inaczej na tej stronie nie byłoby nikogo. Niektórzy mają na tyle silnej woli, że kiedy mówią "nie" to znaczy nie. Ja nie należę do takich osób. Ale wiecie  co? Powiedziałam tak - będę walczyć. I może będę upadać - jak dzisiaj, ale obiecuję samej sobie i Wam przy okazji, że będę się podnosić za każdym razem. Choćbym miała codziennie zaczynać od nowa, choćby miało to nic nie dać. Ale nie odpuszczę sobie. Nie powiem sobie już nigdy, że mam to gdzieś, że nie dam rady. Dam. Może czasem wygodniej jest sobie posiedzieć, ale to ani trochę nie zbliża nas do celu. Od jutra zaczynam II fazę, choć tak naprawdę zaczęła się dzisiaj. Nie ważne. Trochę mi tego żal, bo przecież tak się starałam, żeby pozbyć się każdych 100 gramów a teraz na pewno jakaś część z nich do mnie wróci, ale nikt nie nauczył się chodzić nie przewracając się. Tak mnie chwaliłyście a ja tak dałam d*** ;/. No cóż. Jutro też jest dzień.