Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ponad 13 kg za mną

Strasznie opornie i długo to idzie, ale w końcu znowu jakiś spadek. Akurat w moje imieniny... Jak prezent. ❤ Czytałam wczoraj nieco o tym dlaczego ciało koniecznie chce się obronić przed tym aby schudnąć i jak myśli, że robi nam przysługę. Boże, gdybym ja wiedziała ile się trzeba namęczyć żeby schudnąć to bym od młodości walczyła aby nigdy nie przytyć. To jest po prostu katorga. Czasami się zastanawiam czy zdążę jeszcze być w normalnych rozmiarze przed 40tką, bo jeśli to dalej będzie iść tym trybem to cel osiągnę za 6 lat 😀 Ewidentnie, mimo spadku, mam słabszy dzień jeśli chodzi o psychikę, ale jak wszystko, to też minie. Nie mam pojęcia jak będę świętować swoje imieniny... Nic mi się nie chce na ten moment.