Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wczoraj i dziś

Moje Kochane,

Wczoraj byliśmy w gościnie z mamusią u córki męża . To jest już dorosła kobieta, mężatka z trójką dzieci. Bardzo fajnie nam się gadało. Przywieżliśmy prezenty dla dzieciakow bo niedługo maja urodziny. Mamusia miło się czuła w gościnie . Bylismy tam 5 godziń. Zięć w czwartek ma mieć robioną koronarografię, a w ogóle serce mu źle pompuje. Jest tym bardzo przejęty, bo wiadomo. Jego żona próbuje myśleć bardzo optymistycznie, ale on jest bardzo przygnębiony. Dzieciaki podrosły i są ogólnie bardzo fajne i dobrze wychowane.Jeżdżą na koniach - tę miłość do zwierząt a szczególnie do koni wszczepił im mój mąż. On zna te konie od malutkiego,sam je wszystkie kupował i tak rosły w ich rodzinie . potem na ślub córki dał jej 5 koni. Ona zrobiła z nich szkółkę dla dzieci. A jeden koń ma już 40 lat i tak sobie tylko spaceruje i je i nikt mu nie przeszkadza i na nim nie jeździ. Dzieciaki są szalone na punkcie koni. Najstarszy chce być w przyszłości konnym policjantem. Chłopak naprawdę bardzo dobrze jeździ na koniu ,nawet dobrze skacze przez przeszkody. Raz koń go zrzucił ,ale on się nie zraził.Córka męża tez znakomicie jeżdzi na koniach. Ona ma ciągle kłopoty z kilogramami.   Musi się odchudzać. Na szczęście jest bardzo proporcjonalna i śmiało można powiedzieć ,że jest ładną choć "dużą" kobietą. Zniewala wszystkich bardzo sympatycznym sposobem bycia i usmiechem . Gdy ja przyjechałam do Holandii codziennie przyjeżdżala po mnie o 7.oo rano i zawoziła mnie do holenderskiej szkoły i potem po mnie przyjeżdżała.Zawsze traktowałam ją jak przyjaciółkę i wzajemnie.Z moją mamą też bardzo się lubią. Mamie trudno było sobie przypomniec związane z nimi szczegóły. W ogóle ma dziś też słaby dzień jeśli chodzi o pamięć.Już w nocy mowiła mi ,ze chce wyjeżdżac i dzisiaj od rana też, nawet ich zaprosiła do Polski.

Żebyście wiedziały jakie to wszystko jest trudne. Moja mama święcie wierzy w to co mówi,choć niekiedy to jest fantazja, aż mi żal wyrowadzać ją z błędu . Mówi ,że tak tęskni za swoim domkiem - lubi sobie tam siedzieć - mówię ,że lekarze nie pozwalaja jej samej mieszkać a ona twierdzi, że czuje się bardzo dobrze, że wszystko pamięta- bo jej się wydaje ,że pamięta, ze to ja jestem przewrażliwiona - bo każdy troche zapomina. Zawsze była bardzo inteligentna i często z tych swoich pomyłek wypływa na cało ,że niby to był jakis żart.Nie chce do siebie dopuścić myśli ,że zapomina. Chodzi bardzo,bardzo źle, ale mówi ,że tak sie zasiedziala i to jest chwilowe, a w domu to będzie super chodzić i sama do sklepu też. Jestem wykończona tym tłumaczeniem, że musi być pod opieką,. Nie mogę nic nie odpowiadać na pytania , a zwodzić ją jakimiś nieprawdziwymi odpowiedziami też nie umiem. Mówię, że pojedziemy razem ale później co jest prawda ,ale ona chce już niedługo za parę dni.

Ja czuję się chora, boję się ,że ta sytuacja mnie wykończy.Moja mama nieświadomie mnie niszczy  . Jakie to jest przykre. A ja nic nie mogę zrobić.Udawanie cały czas zadowolonej i szczęśliwej męczy mnie, a przecież jest mi ciężko z różnych powodów.

Przesyłam Wam buziaczki i uściski