Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Kłopoty

Często są problemy ze starszymi ludźmi u mnie babcia męża ma 84 lata i ajzchajmera nikogo z blisich nie poznaje a dla obcych lepsza jak dla rodziny

Pewnie nadszedł czas, aby mamie uświadomić, że nie jest jedyna na świecie, a Wy macie swoje problemy zdrowotne.

Ja myślę, ze choroba nie pozwala mamie myśleć rozsądnie, dlatego takie teksty Wam zapodaje.

Możliwe, że jeśli przestaniecie mamę traktować jak księżniczkę to zobaczy swoją bezradność i zacznie doceniać to co dla niej robicie. Myślę też, że dobrze byłoby jej powiedzieć, że wasze zdrowie jest ważne i chcielibyście o nie zadbać. Uważam, że powinna odbyć się stanowcza i konkretna rozmowa, w której mamie uświadomicie, że musi zmienić swoje postępowanie. Myślę, że przy polskiej służbie zdrowia już dawno nie potrzebowała by waszej opieki, bo...patrzyła by na was z góry. To szczęście dla niej, że ma was i taką opiekę dobrą.

Wcale się nie dziwię, że tyjesz. Stres, zmęczenie, nerwy nie sprzyjają chudnięciu. Do mamy nie czuj niesmaku, bo tak naprawdę ona nie wie co mówi. Przydałby się ktoś inny, kto by jej powiedział to samo, co Wy. Moja babcia tak kiedyś miała, że my wszystko robiliśmy i mówiliśmy źle, a jak sąsiadka coś powiedziała, to było święte. Właśnie! A może by tak przestać traktować mamę jak księżniczkę? Za dobrze ma z Wami. Pomyślcie też czasami o sobie.

Mnie się wydaje , że Twój mąż coś stanowczego do mamy mógłby powiedzieć , czyli np, że mogła by sobie odpuścić to ciągłe Ciebie nagabywanie - bo Ty się pierwsza wykończysz ... śmiem twierdzić , że nawet stanowczym i wyrazistym głosem - powinno to być powiedziane ... Traktujecie mamę ja księżniczkę , a ona Wam na głowy w chodzi ... nie można sobie na to pozwolić , musi wiedzieć co może - a co nie ...POWINNA MIEĆ RESPEKT przed Wami , naprawdę .... sama widzisz JEST CORAZ GORZEJ z mamy zachowaniem ... U nas w domu też tak było w pewnym momencie - moja mama zaczynała rządzić i wymagać , wymagać i wymagać ... dopiero mój szwagier to ukrócił , mówiąc jej że np"za chwilę" , żeby trochę nas obie z siostrą szanowała , bo my jesteśmy już padnięte itd . BARDZO JEST TO TRUDNY TEMAT ... milutko pozdrawiam :)))

Nie podołasz. Może to by było dobra terapia taka metoda kija i marchewki. Czasami trzeba walnąć pięścią w stół albo trzasnąć drzwiami. Mama jest jak niesforne dziecko i jak nie pomaga tłumaczenie po dobroci to trzeba czasami postawić do kąta. Dla jej własnego dobra. Pozdrówka

Tak mialam z moja Mama, na poczatku choroby byla szczesliwa, ze sie nia opiekuje, potem sprowadzila mnie do roli niemal sluzacej i wiecznie zle, czasem musialam powiedziec co mysle i znowu wracalo na normlane tory. Niestety skakanie i rozpieszczanie na dluzsza mete z reguly wplywa negatywnie na osobe rozpieszczana. Mialam dwa wyjscia, powiedziec, ze mi sie to nie pdooba i dac znac, ze ja i moje potrzeby tez sa waznei albo zakmnac za soba drzwi. Wybieralam to pierwsze. Trzeba tez troche o siebie dbac, bo nic nie da, jak my opiekujacy sie wyladujemy z nerwica i wykonczeni w szpitalu. Rownowaga musi byc

Czasami jest dobrze zrzucic kogos z piedestalu, zeby zobaczyl swiat z innej strony. Okrutne, ale jak nic nie dziala, to nie mozecie doprowadzic do tego, ze jedna osoba, chocby naukochansza Mama, wykonczyla wszystkich wokolo, bo musicie miec zdrowie i sile, zeby sie Nia opiekowac. Ciezko jest, ale traktowanie jak ksiezniczki nie ma sensu zbytnio, powinna byc na rownych prawach. Sama widzisz ze twoj maz ma juz dosc