Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Porażka

Tak bardzo się starałam, ale coś mi nie wychodzi.  Pomysł z poprzedniej notki wydawał mi się naprawdę rozsądny, ale… ale to nie to…

Im bardziej chcę ograniczyć jedzenie, tym jem więcej. Im bardziej chcę zrobić dla siebie coś zdrowego i smacznego, tym bardziej badziewiowate fast foody wybieram. Frytki, chińskie zupki, w ostateczności kanapki z samym tylko majonezem.  Nawet się nie ważę – wolę nie znać nowej cyfry. Ale spodnie znowu zrobiły się ciaśniejsze. To boli.

Coś jest nie tak. Pomysł na delikatną zmianę menu się nie sprawdził. Bunt wewnątrz mnie. Bardzo silny.
Ja nie mam siły zmieniać menu, ja nawet nie mam siły jeść zdrowo albo normalnie. Czuję, jakby coś ze mnie wysysało energię tak mocno, że muszę się najeść. Dużo, tłusto, kalorycznie. Żadne ograniczenie jedzeniowe nie wchodzi w grę, bo jest jeszcze gorzej. Ruch też odpada – ja naprawdę nie mam energii!

Co robię źle? Dziewczyny postanawiają „odchudzam się” – i chudną. A ja nie potrafię. Czuję się jakby mnie jakiś demon opętał. To się wszystko dzieje naprawdę poza moją wolą… Wstyd mi.

Pomysł, żeby zacząć od ograniczenia jedzenia nie był dobry -nie tędy droga. Na ruch nie mam siły – więc i nie tędy droga. Tabletek i innych „cudownych sztuczek” w ogóle nie uznaję – to też nie ta droga. Muszę szukać innego rozwiązania na początek. Coś muszę zrobić, żeby odzyskać energię. Chociaż tyle energii, żebym mogła ją przeznaczyć na zmianę menu albo więcej ruchu… Masło maślane.