Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
udałomisie

kiedyś, będąc młodą osóbką, prowadziłam ogniska na 240 osób, bez mikrofonu.. cała publika plackiem i szeregiem przede mną, jeden gest, jedno słowo, wszyscy słuchali i reagowali
potoczysta i absorbująca mowa
nikt nie .....

od 2005 roku się jąkam, gdy mi przychodzi mówić do tłumu, ba! tłumku..
3 lata klinicznej depresji zrobiły swoje

staram się, nie zawsze się udaje
ostatnim czerwcem mówiłam przez szczekaczkę do 300 osób, 3 zdania, a potem .... mam w pamięci te zdjęcia jak wyglądałam, zaciśniete szczęki i podgardle, panika w oczach, wywalone oczy....
a już długie i  skommplikowane zwroty! MASAKRA!!!

w wakacje musiałam prowadzić spotkanie na 20 osób, jakoś się udało, bo to nie ja mówiłam, tylko rozdzielałam głosy i potem szkolenie praktyczne dla 6 sztuk, pomagała mi żona kumpla, wdzięcznam wieczyście

dziś byłam sama, 24 osoby przede mną, obce!
UDAŁO MI SIĘ, mówiłam takie trudne zwroty jak - dystrybucja finansowych środków dzielnicowych, rozwój infrastruktury rowerowej na poziomie dzielnicy, ustalanie kwot na poziomie dzielnicy i obszaru, ewaluacja bardziej konkretna, przydział kwot na osiedla, zmiana zasad redystrybucji...
i zająknęłam się tylko przy słowku "infrastruktur..."

nie śmiem wierzyć, że zdrowieję
raczej - że mi zwisa, co o mnie pomyślą

ps wagowe - od 2 tygodni 62,8- 63,2
nawet jak śię najem, bo córczę przyjechało na tydzień z osobistym Wikingiem, więc jemy  na bogato....wiec nawet po najedzeniu i  (uczciwszy uszy) bez wieczornej kupy to nie ważę więcej niż 63,3