Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
porażka na samym początku ;(

chyba osiągnęłam dno, moja waga startowa to 72 kg a dzisiejsza 73,7 kg. Masakra jakaś. Sama sobie jestem winna. Ale nie poddam się, walczę dalej. Zaopatrzyłam się ostatnio w ciężarki po 1,5 kg każdy, hula hop z masażerem i skakankę z licznikiem.
Dzisiaj dietkowo tak w 85% dobrze, a jak córcie położę spać to zabieram się za ćwiczonka.
Moja wielką słabością jest miłość do jedzenia, uwielbiam to i niestety jem emocjonalnie, traktuje je jak pocieszenie, nagrodę, sposób na odreagowanie po ciężkim dniu. Może macie sposoby jak sobie z tym poradzić? Ja jak na razie sposobu nie znalazłam ale próbuje każdego dnia w końcu musi się udać. Już mi wstyd wychodzić z domu i pokazywać się ludziom a najbardziej krępuje mnie i mi głupio jak spotykam dawno niewidzianego znajomego. No nic trzeba wziąć się w garść i do roboty bo narzekaniem nic nie zmienię.
A na koniec kilka motywacji.